دولت به بخش خصوصی اعتماد کند

سالم‌خبر: بسیاری از سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌ها در حوزه ی نظام سلامت و صنعت داروی کشور در این دولت، پشت درهای بسته و با حضور مسوولانی گرفته می‌شود که هیچ‌گونه سواد دارویی و آشنایی حداقلی با حوزه دارو ندارند.

اکبر عبداللهی‌اصل، رییس هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی ایران در یک نشست خبری با بیان این مطلب افزود: این دولت هیچ گونه اعتمادی به بخش خصوصی ندارد حتی در حد حفظ ظاهر هم از بخش خصوصی برای تصمیم گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها دعوت نمی‌کنند.

وی افزود: در کشور ما مبنای ورود و مجوز تولید داروهای جدید این است که چون بیمه و نظام سلامت ما پول ندارد،  پس تولید کننده نباید دارو تولید کند. این عجیب ترین اتفاقی است که در این حوزه افتاده است و خلاف نظام ژنریکی است که در دنیا تعریف می شود؛ نظام ژنریک برای  پرداخت است نه نظام تولید.

عبداللهی‌اصل همچنین گفت: دلیل این مساله نیز سیاستگذارانی در حوزه ی سلامت کشور است که آشنایی حتی حداقلی با حوزه دارو ندارند. سواد دارویی، سواد سیاست گذاری دارویی ندارند حال چه در مجلس و چه فرهنگستان. آنقدر که باید به ارزش افزوده بایوتک فکر می شد در کشور نشد و تنها برخی سیاست گذاری‌ها آن هم در حوزه ی معاونت علمی و فناروی ریاست جمهوری این مساله مورد توجه قرار گرفت و حمایت شد.

وی با تاکید بر اینکه تامین نیاز داخل در اولویت تولید کنندگان داروهای بایوتک است و پس از آن صادارت، اظهار داشت: سیاست‌های دولت در برابر بخش خصوصی فراز و نشیب‌های بسیاری دارد. اتفاقی که در حال حاضر در این دولت افتاده و بسیار عجیب هم هست این دولت به رغم آنکه در ظاهر و در زبان بسیار اعلام کرده که طرفدار و حامی بخش خصوصی است اما بیشترین بی اعتمادی را به بخش خصوصی دارد. این دولت هیچ گونه اعتمادی به بخش خصوصی ندارد حتی در حد حفظ ظاهر هم از بخش خصوصی در تصمیم گیری‌ها دعوت نمی‌شود. در جلساتی  پشت درهای بسته کارشناسی‌های خود را انجام می دهند، تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری می‌کنند.

رییس هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی ایران گفت: این انجمن در سال 92 با این دیدگاه که روندهای توسعه‌ی دارو در جهان در حال تغییر بود، تشکیل شد. ضمن آنکه ایده‌های نویتی مانند سلولهای بنیادین، ژن تراپی، تلفیقی از بایو و IT به نظام سلامت وارد شده بود.

وی افزود: با اینکه در صنعت بایو در کشور با قدمت 100 ساله‌ای که در صنعت واکسن سازی داشتیم اما در شکل نوین آن در حوزه‌ی دارو، کیت، پلاسما و داروهای مختلف انسانی و دامی دو سه دهه ی قبل این فعالیت به شکل جدی‌تری دنبال شد. این صنعت در ایران جوان بود و لازمه اش این بود که یک نهاد صنفی این امورات را با قوت بیشتری و با دیدگاه جدیدتری در کشور پیگیری کند. به همین دلیل این انجمن با تعداد محدودی از اعضا تشکیل شد و درحال حاضر با 43 عضو که در حوزه های مختلف داروهای بایوتکنولوژی فعال هستند، فعالیت می‌کند. در حال حاضر در این صنعت حدود 6 هزار کارکنانی مشغول کار هستند که عمدتا از نسل جوان بوده و با این کارکرد و سیاست برای ایجاد ارزش برای کشور جایگاه ویژه ای دارد.

عبداللهی‌اصل در مورد وضعیت فعالیت و داروهای بایوتک در کشور گفت: در یکی دو سال آینده یک چهارم بازار دارو در جهان به سمت داروهای بیوتکنولوژی خواهد رفت. در ایران هم با وجود آمارنامه‌های مختلف آنچه پیش بینی می شود از 60 همت بازار دارو چیزی حدود 15 همت مختص صنعت بایوتک است. بدین معنا که به میزان همان یک چهارم ترند در دنیا در کشور ما نیز این میزان موجود است. البته با این تفاوت که ایران دچار یک سری تغییر سیاست هایی در این حوزه است که این بازار را فشرده می کند. دلیل آن نیز اینست که این صنعت برای صنعت بیمه ای کشور هزینه ساز بوده و بسته به شرایط هر دوره از دولت و قدرت بیمه‌ها در نظام سلامت این صنعت فشرده می شود.

وی درباره حمایت دولت در توسعه ی این صنعت در کشور افزود: دولت در کلام حامی این صنعت بوده است اما در مقاطع مختلف این حمایت دچار فراز و نشیب شده است. دردو دهه قبل که این صنعت آغاز به کار کرد، به رغم وجود پتانسیل و دانش این صنعت در کشوربدون حمایت دولت فعالیت در توسعه ی آن اصلا امکان‌پذیر نبود. نکته ای که وجود دارد گاه در تغییر وزاری بهداشت و صاحبان نظام سلامت در دولت‌های مختلف این تغییر و تحولات و در پی آن بکارگیری سیاستهای مختلف در برابر این صنعت آزاردهنده بوده است. بزرگترین درخواستی که صنعت بایو در نظام سلامت دارد اینست که محدودیت‌های نظام سلامت را بر این صنعت تحمیل نکند. چون نظام سلامت عمدتا بودجه محور است و به دلیل محدودیت به سمت هزینه اثر بخشی و کوچک کردن و محدود کردن صنایع می رود و این را نباید تعمیم به صنعتی مانند صنعت بایو در کشور داد.

عبداللهی‌اصل ادامه داد: ما انتظار حمایت در حد دو میلیارد دلاری جو بایدن به صنایع بیوتکنولوژی در امریکا را نداریم اما انتظار داریم؛ فهرست دارویی کشور را مسدود نکنند، کمیسیون‌های مختلف سازمان غذا و دارو را تعطیل نکنند، رقیب ما را انستیتو پاستور و رازی دولتی قرار ندهند، این موارد برای ما کافیست و ما حمایت خارج از چارچوب را نمی‌خواهیم .

وی در مورد پیوستن ایران به پیمان شانگهای و فرصت‌هایی که این پیمان می تواند برای صنایع دارویی کشور و صنعت بایوتکنولوژی کشور فراهم آورد، عنوان کرد: درباره ی فرصت‌ها و فواید پیمان شانگهای برای صنایع دارویی کشور از جمله صنعت بایوتکنولوژی کشور، اگر سیاست منطقی در دولت به ویژه در وزارت بهداشت داشته باشیم پیمان شانگهای برای ما یک فرصت محسوب می‌شود که برای ما بازار ایجاد کند اما اگر سیاست‌های دولت بخواهد محدود کننده باشد بدین معنا که بیمه برای وزارت بهداشت تعیین تکلیف کند در این صورت شانگهای برای ما خطر محسوب می‌شود چون به طور قطع آنها با بایوسیمیلارها وارد بازارهای صادراتی ما می شوند و ما بازارهای صادارتی مان را از دست می‌دهیم.

عبداللهی در مورد وضعیت چگونگی پوشش بیمه ای داروهای بایوتک در کشور گفت: پرمصرف ترین بخش صنعت بایوتک برای مردم مربوط به واکسن‌های قدیمی‌ست که مشمول سوبسید و یارانه دولتی قرار می گیرند اگرچه این پوشش شامل واکسن‌های جدیدتر نمی‌شود. در حال حاضر مردم باید برای برخی واکسن ها به رغم مصوباتی که وجود دارد از جیب خود خرج کنند و این هزینه بسیار سنگین است. بیمه‌ها هنوز در حوزه ی داروهای بایوتک ورود نکرده‌اند ضمن آنکه در مورد کیت‌ها نیزهزینه‌ی آن کاملا از سوی بیماران و بیمارستان ها پرداخت می‌شود و شامل هیچگونه پوشش پرداختی از سوی دولت نمی‌شود.

وی در مورد وضعیت پوشش بیمه‌ای فراورده های خونی و دارو نیز اظهار داشت: این فرآورده ها و داروها مشمول پوشش بیمه است اما در دو گروه؛ فراورده های خونی با قیمتی که از قبل در کشور داشتند مشمول بیمه هستند اما معضلاتی همچون خرید، نقدینگی، نسبت تولید به واردات، تامین پلاسما که چون در دست دولت است و اجازه ی ورود به بخش خصوصی را نمی‌دهد را نیز به یدک می‌کشند. در مورد دارو نیز که یکی از بخش های عمده ی این صنعت است نخستین داروهایی که در این حوزه آمدند داروهای اینترفرون ها بودند که برای بیمارن ام اس در فهرست بیمه قرار گرفتند چون داروهای وارداتی گران بودند بیمه استقبال می‌کرد از داروهای تولید داخل ارزان تر تمام می شد و تحت پوشش بیمه قرار داد. اما امروزه که داروهای جدیدتری به بازار می‌آیند و هزینه های بالاتری دارد بیمه زیر بار پوشش این داروها نمی رود و در حال حاضر بیمه‌ها شدیدا با ورود چنین داروهایی به فهرست دارویی کشور مخالفت می کنند.

عبداللهی‌اصل تصریح کرد: فشاری که به وزیر بهداشت وارد می شود و در پی آن فهرست دارویی کشور بسته می شود ناشی از همین مساله است. در طول دهه ی گذشته دو وزیر بهداشت فهرست دارویی را بسته‌اند و این بدین معناست که ما اجازه ی تولید این دارو را نداریم.