مصرف اوزمپیک بدون کنترل پزشکی می‌تواند موجب از دست رفتن عضلات شود
تاریخ انتشار :
يکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۳:۲۲
کد مطلب : ۱۹۴۱۴
سالم‌خبر: داروهای کاهش وزن مبتنی بر GLP-1 مانند اوزِمپیک که به‌سرعت در میان بیماران مبتلا به چاقی، دیابت نوع ۲ و حتی نارسایی قلبی محبوب شده‌اند، اگرچه به کاهش قابل توجه چربی بدن کمک می‌کنند، اما طبق نتایج مطالعه‌ای تازه ممکن است به بهای از دست رفتن عضلات حیاتی بدن تمام شوند.
به گزارش سالم‌خبر به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران هشدار می‌دهند که این داروها تأثیر مثبتی بر تناسب قلبی‌تنفسی (CRF) ندارند؛ شاخصی مهم که نشان می‌دهد قلب، ریه و عضلات تا چه حد در تأمین اکسیژن در زمان فعالیت فیزیکی مؤثر عمل می‌کنند. CRF، که با پارامتر VO₂max سنجیده می‌شود، یکی از دقیق‌ترین ابزارها برای پیش‌بینی مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی یا عوامل دیگر است.
دکتر ژنچی لیو، متخصص دیابت و استاد دانشگاه ویرجینیا که سرپرست این تحقیق بوده، می‌گوید: «برخی بیماران به ما گفتند که احساس می‌کردند عضلات‌شان در حال تحلیل رفتن است. این موضوع نگران‌کننده است، چرا که عضله، به‌ویژه در نواحی محوری بدن، برای حفظ قامت، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی ضروری است.»
مطالعه نشان می‌دهد که ۲۵ تا ۴۰ درصد از کل وزن از دست‌رفته در اثر مصرف این داروها، مربوط به کاهش توده بدون چربی بدن است که ۴۰ تا ۵۰ درصد آن را عضله تشکیل می‌دهد؛ در حالی که روند طبیعی پیری تنها باعث ۸ درصد کاهش این توده در هر دهه می‌شود.
پژوهشگران توصیه می‌کنند که برای جبران این آسیب پنهان، بیماران باید در کنار مصرف داروهای GLP-1، به رژیم غذایی سرشار از پروتئین، ورزش منظم، و در آینده حتی داروهای کمکی برای حفظ یا افزایش توده عضلانی توجه ویژه داشته باشند.
با وجود مزایای شناخته‌شده این داروها در کاهش وزن و کنترل قند خون، پژوهشگران تأکید می‌کنند که تنها کاهش چربی کافی نیست و کاهش تناسب قلبی‌تنفسی، خود می‌تواند عامل افزایش خطر مرگ زودرس باشد.
به گزارش سالم‌خبر به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران هشدار می‌دهند که این داروها تأثیر مثبتی بر تناسب قلبی‌تنفسی (CRF) ندارند؛ شاخصی مهم که نشان می‌دهد قلب، ریه و عضلات تا چه حد در تأمین اکسیژن در زمان فعالیت فیزیکی مؤثر عمل می‌کنند. CRF، که با پارامتر VO₂max
دکتر ژنچی لیو، متخصص دیابت و استاد دانشگاه ویرجینیا که سرپرست این تحقیق بوده، می‌گوید: «برخی بیماران به ما گفتند که احساس می‌کردند عضلات‌شان در حال تحلیل رفتن است. این موضوع نگران‌کننده است، چرا که عضله، به‌ویژه در نواحی محوری بدن، برای حفظ قامت، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی ضروری است.»
مطالعه نشان می‌دهد که ۲۵ تا ۴۰ درصد از کل وزن از دست‌رفته در اثر مصرف این داروها، مربوط به کاهش توده بدون چربی بدن است که
پژوهشگران توصیه می‌کنند که برای جبران این آسیب پنهان، بیماران باید در کنار مصرف داروهای GLP-1، به رژیم غذایی سرشار از پروتئین، ورزش منظم، و در آینده حتی داروهای کمکی برای حفظ یا افزایش توده عضلانی توجه ویژه داشته باشند.
با وجود مزایای شناخته‌شده این داروها در کاهش وزن و کنترل قند خون، پژوهشگران تأکید می‌کنند که تنها کاهش چربی کافی نیست و کاهش تناسب قلبی‌تنفسی، خود می‌تواند عامل افزایش خطر مرگ زودرس باشد.
