قرص ضد HIV؛ موثر در بهبود بینایی بیماران مبتلا به دیابت
تاریخ انتشار :
پنجشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۱۳
کد مطلب : ۱۸۹۶۷
سالمخبر: در پژوهشی که نتایج آن در نشریه Med از زیرمجموعه Cell Press منتشر شده است، مشخص شده قرص ضدویروسی لامیویدین (Epivir) که معمولاً برای درمان HIV به کار میرود، میتواند درمانی مؤثر برای بهبود ورم ماکولا ناشی از دیابت (DME) باشد و نیاز این بیماران به تزریق ماهیانه آواستین (bevacizumab) را کاهش دهد.
به گزارش سالمخبر به نقل از رویترز در این آزمایش به طور تصادفی، ۲۴ بیمار دچار DME در برزیل به دو گروه تقسیم شدند: گروه نخست به مدت چهار هفته روزانه قرص لامیویدین و گروه دوم دارونما دریافت کردند، سپس هر دو گروه تحت تزریق استاندارد داروی آواستین قرار گرفتند. پس از چهار هفته مصرف خوراکی، گروه لامیویدین بهطور متوسط توانستند حدود ۹.۸ حرف بیشتر از ابتدا روی جدول بینایی بخوانند، در حالی که گروه دارونما با کاهش ۱.۸ حرف مواجه شد.
چهار هفته پس از تزریق یکباره آواستین، بهبود دید گروه لامیویدین ۱۶.۹ حرف—معادل بیش از سه خط روی جدول—بود، حال آنکه گروه تزریقی خالص آواستین فقط ۵.۳ حرف ارتقا در خواندن داشتند. این دادهها نشان میدهد لامیویدین با مهار مراحل اولیه التهاب منجر به DME، علاوه بر کارایی با آواستین، بهتنهایی نیز میتواند سبب افزایش قابلتوجه بینایی شود.
جایاکریشنا امباتی از دانشگاه ویرجینیا، رهبر این مطالعه، میگوید: «یک داروی خوراکی ارزان که همین تأثیر یا بیشتر از تزریق داخلچشمی داشته باشد، میتواند تحول شگرفی در مراقبت از بیماران ایجاد کند، بهویژه در مناطقی که دسترسی به متخصص چشم محدود است یا بیمار قادر به پرداخت هزینههای ماهیانه تزریقات نیست.»
با قیمت حدود ۲۰ دلار در ماه و عوارض جانبی اندک، لامیویدین این پتانسیل را دارد تا اولاً بار تزریقهای پرهزینه را کاهش دهد و ثانیاً بیماران را از مراجعه مکرر به کلینیکها بینیاز کند. محققان امیدوارند با انجام فازهای بزرگتر و بلندمدت، این روش درمانی را به سرعت وارد موارد بالینی کنند.
به گزارش سالمخبر به نقل از رویترز در این آزمایش به طور تصادفی، ۲۴ بیمار دچار DME در برزیل به دو گروه تقسیم شدند: گروه نخست به مدت چهار هفته روزانه قرص لامیویدین و گروه دوم دارونما دریافت کردند، سپس هر دو گروه تحت تزریق استاندارد داروی آواستین قرار گرفتند. پس از چهار هفته مصرف خوراکی، گروه لامیویدین بهطور متوسط توانستند حدود ۹.۸ حرف بیشتر از ابتدا روی جدول بینایی بخوانند، در حالی که گروه دارونما با کاهش ۱.۸ حرف مواجه شد.
چهار هفته پس از تزریق یکباره آواستین، بهبود دید گروه لامیویدین ۱۶.۹ حرف—معادل بیش از سه خط روی جدول—بود، حال آنکه گروه تزریقی خالص آواستین فقط ۵.۳ حرف ارتقا در خواندن داشتند. این دادهها نشان میدهد لامیویدین با مهار مراحل اولیه التهاب منجر به DME، علاوه بر کارایی با آواستین، بهتنهایی نیز میتواند سبب افزایش قابلتوجه بینایی شود.
جایاکریشنا امباتی از دانشگاه ویرجینیا، رهبر این مطالعه، میگوید: «یک داروی خوراکی ارزان که همین تأثیر یا بیشتر از تزریق داخلچشمی داشته باشد، میتواند تحول شگرفی در مراقبت از بیماران ایجاد کند، بهویژه در مناطقی که دسترسی به متخصص چشم محدود است یا بیمار قادر به پرداخت هزینههای ماهیانه تزریقات نیست.»
با قیمت حدود ۲۰ دلار در ماه و عوارض جانبی اندک، لامیویدین این پتانسیل را دارد تا اولاً بار تزریقهای پرهزینه را کاهش دهد و ثانیاً بیماران را از مراجعه مکرر به کلینیکها بینیاز کند. محققان امیدوارند با انجام فازهای بزرگتر و بلندمدت، این روش درمانی را به سرعت وارد موارد بالینی کنند.