محمد عبدهزاده، رئیس هیات‌مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۱۴ فروردين ۱۴۰۲ ساعت ۱۹:۲۰
کد مطلب : ۱۴۱۳۸
سالم‌خبر: سازمان غذا و دارو و وزارت بهداشت جز صدور مجوزها هیچ ابزار حمایتی برای حمایت از صنعت ندارند. نه کارشناس آن را دارند، نه توان پرسنلی، نه به لحاظ قانونی این توانمندی را دارند.هم اکنون با این تورمی که وجود دارد، تولیدکننده همیشه در ضرر است. حقوق کارگر و کارمند هم حتی اگر صددرصد افزایش پیدا کند باز به اندازه پارسال قدرت خرید ندارند؛ به زندگی شخصی و خورد و خوراکشان هم نمی‌رسند. برای کارفرما توجیه ندارد، برای کارگر و کارمند توجیه ندارد، برای مصرف‌کننده و بیمار هم توجیه ندارد، چون توان خرید ندارد.
اگر بخواهیم واقع‌‌‌نگر باشیم با این نرخ تورم بخش صنعت کشور ورشکسته است. در دنیا تسهیلات را برای مسکن و خودرو و نیازهای اساسی می‌‌‌گذارند
که مدت‌‌‌دار باشد؛ اما اینها در ایران دلالی و بورس‌‌‌بازی شده است. بانک‌ها در این امر ورود می‌کنند و ماشین خرید و فروش می‌کنند. یا در مسکن قیمت را بالا می‌‌‌برند. مگر بخش خصوصی می‌تواند رقیب بانک و دولت شود؟ همیشه بازنده است به دلیل اینکه قدرت و سیاست و پول در جای دیگر است.
کارخانه داروسازی مجموعه‌‌‌ای از همه تخصص‌‌‌هاست. این دانش‌‌‌ها در کشور ما عمق پیدا کرده‌‌‌اند و به همین دلیل اکثر داروها را می‌توانیم بسازیم. با وجود همه پیشرفتی که کرده‌‌‌ایم، هنوز نتوانستیم یک مولکول را پتنت کنیم. کپی‌‌‌ساز خوبی هستیم اما خودمان هنوز یک داروی جدید را به دنیا معرفی نکردیم.
در بحث صادرات حرفی برای
گفتن نداریم. صادرات و واردات نیاز به یک بستر روابط عادی با دنیا دارد. سرمایه‌گذاری خارجی نیاز دارد و خیلی مسائل دیگر. بازار دارو یک جریان سیال است که هم به تولید و هم به واردات نیاز دارد وچیزی که مهم است، تراز تجاری مثبت است. مسوولان مربوطه باید مجبور شوند برای صادرات تسهیلات بگذارند. الان کسی برای صادرات بازخواست نمی‌‌‌کند، واردات هم که از همه چیز راحت‌‌‌تر است. پیگیری طرح دارویار و تک‌‌‌نرخی شدن ارز کار بسیار سنگین و بزرگی بود که به سرانجام رسید و سعی کردند کمترین آسیب را به مردم برسانند. تا اینجا یک کار شبانه‌‌‌روزی و قابل تقدیر بود.
کجا قابل پیش‌بینی نبود؟ اینکه دولت بعد از اجرای این طرح ناگهان قیمت ارز را دو برابر کند
در هیچ فرمول اقتصادی نمی‌‌‌گنجید که دولت خواهان تک‌‌‌نرخی شدن ارز باشد و دوباره برای تامین منابعش یا هر دلیل دیگری که ما نمی‌‌‌دانیم قیمت ارز را دو برابر کند. اینجا دیگر گناهی به گردن وزارت بهداشت نیست. بحث دیگر آن ارتباط و فشاری است که باید روی سازمان برنامه و بودجه بگذارند و منابعشان را بگیرند؛ در این موضوع ضعیف عمل کردند. خیلی چیزها قابل پیش‌بینی و پیشگیری بود. برای مثال در بحث سرم وزارت بهداشت مقصر بود. کدام بخش وزارت بهداشت مقصر است؟ یقینا بخش غذا و دارو مقصر نیست اما بخش درمان باید برای این موضوع برنامه‌‌‌ریزی کند.
الزام به تراز تجاری مثبت
الزام به تراز تجاری مثبت، یکی از وظایفی است که مجلس باید از دولت پاسخگویی بخواهد.
تکلیف کند که اگر ارز بخواهید تامین می‌‌‌کنیم اما شرطش این است که برای کشور ارزآوری ایجاد کنید. در یک بازه زمانی مشخص به یک تراز تجاری مثبت برسیم. به هیچ مسوولی از قبل نمی‌‌‌گویند این مسیر سیاستگذاری اصلی ماست، از نقطه A به نقطه B رسیدیم، شما باید ما را از B به C برسانید. حق ندارید هرجور می‌‌‌خواهید تصمیم بگیرید. حق ندارید هر جور که دوست داشتید برای منابع کشور هزینه بتراشید. سال دارویی ۱۴۰۲ سالی سخت، با عدم‌قطعیت‌‌‌های زیاد، دلهره‌‌‌آور و نگران‌‌‌کننده است و آبستن اتفاقات خوبی نخواهد بود. این مسائل در واقعیت اتفاق می‌‌‌افتد، چه بخواهیم از آنها فرار کنیم و چه بخواهیم با آنها رو در رو شویم./ دنیای اقتصاد
