اسداله رجب، رییس انجمن دیابت ایران در گفتوگو با سالمخبر:
استفاده از "کالای لاکچری" اصطلاح نابجایی است
تاریخ انتشار :
شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۲۲
کد مطلب : ۸۱۱۰
سالمخبر: رییس انجمن دیابت ایران گفت: رفع مشکل کمبود انسولین مستلزم آنست که "همه" خواهان رفع آن باشند اما متاسفانه مسوولیتپذیری در کشور ما رنگ و رخی ندارد.
اسداله رجب در گفتوگو با سالمخبر درباره کمبود انسولین و تشریح علل آن گفت: از ابتدای سال ما با مشکل جدی کمبود انسولین روبهرو بودیم، اما طی 3 تا 4 هفته اخیر این مشکلات بیشتر شد. درحال حاضر بخشی از مشکل کمبود انسولین، مربوط به تحریمهاست اما مشکلات موجود در بخشهای دیگر است که قابل حل هستند.
وی با بیان اینکه رفع این مشکلات نیز مستلزم آنست که "همه" خواهان رفع آن مشکلات باشند؛ افزود: این مشکلات زنجیروار به یکدیگر مرتبطاند و اگر حلقهای از این زنجیره ی تامین، وظایف خود را به خوبی انجام ندهد بیماران مبتلا به دیابت متضرر میشوند.
اسداله رجب در گفتوگو با سالمخبر درباره کمبود انسولین و تشریح علل آن گفت: از ابتدای سال ما با مشکل جدی کمبود انسولین روبهرو بودیم، اما طی 3 تا 4 هفته اخیر این مشکلات بیشتر شد. درحال حاضر بخشی از مشکل کمبود انسولین، مربوط به تحریمهاست اما مشکلات موجود در بخشهای دیگر است که قابل حل هستند.
وی با بیان اینکه رفع این مشکلات نیز مستلزم آنست که "همه" خواهان رفع آن مشکلات باشند؛ افزود: این مشکلات زنجیروار به یکدیگر مرتبطاند و اگر حلقهای از این زنجیره ی تامین، وظایف خود را به خوبی انجام ندهد بیماران مبتلا به دیابت متضرر میشوند.
وی در ادامه عنوان کرد: حلقههای این زنجیره " وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو ، انجمن دیابت ایران و پزشکان" هستند و بدیهی است که هدف همه ارگانهای نام برده "خدمت به بیماران مبتلا به دیابت" است. تلاش ما نیز همیشه این بوده است که از تصمیمهای درست جهت رفع مشکلات بیماران حمایت کنیم و در صورت توانایی و امکان ، راهحلهای درست را بیابیم.
رئیس انجمن دیابت ایران با اشاره به "کم اهمیت بودن مسئولیتپذیری اجتماعی" درکشور ، بیان کرد: متأسفانه مسئولیتپذیری اجتماعی در کشور ما رنگ و رخی ندارد به عبارت دیگر، افراد از آموزش لازم برای فهم درست این مقوله و ایفای درست آن ، برخوردار نیستند . اگر مسئولیت پذیری اجتماعی در کشور موجود نباشد در نتیجه هیچ فردی وظایف خود را به خوبی انجام نخواهد داد و ما دچار مشکل خواهیم شد.
وی در ادامه گفت: در شرایط فعلی ما با کمبود انسولینی مواجه هستیم که با قلم تزریق (آنالوگ) تزریق میشود و در زمینه انسولین انسانی چنین مشکلی وجود ندارد.
رجب در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا کشورهای خارجی نیز با کمبود انسولین مواجهاند اظهار کرد: اکثر کشورهای خارجی به علت داشتن مسئولیتپذیری اجتماعی با کمبود مواجه نیستند! وقتی بیماری به پزشکی مراجعه میکند پزشک باید دارویی را تجویز کند که طی روند درمان، بیمار در آینده نیز با مشکلی مواجه نشود ؛ کشورهای خارجی به این امر توجه بسیاری دارند. همچنین فرهنگ غلط نیز در شکلگیری کمبودها، تاثیرگذارست مانند اینکه در ایران تا کمبودی به وجود میآید، مردم جهت خرید آن هجوم میآورند.
رئیس انجمن دیابت ایران درباره اینکه گفته شده انسولین قلمی نوعی کالای لاکچری محسوب میشود، اظهار کرد: در ارتباط با سلامت انسانها استفاده از " کالای لاکچری " اصطلاح نابجایی است . این اصطلاح بین ایرانیان رایج شده اما اغلب نمیدانند از آن کجا باید استفاده کنند. انسولین ، انسولین است ! داروهایی که در داروخانه با مجوز وزارت بهداشت به بیماران عرضه میشود همه خوب هستند. برخی از داروها با صلاح پزشک برای یک بیمار قابل تجویز و مورد استفاده قرار میگیرد در صورتی که برای بیماری دیگر قابلیت استفاده ندارد! آیا ممکن است داروی مجوزدار، نامناسب باشد و در اختیار بیماران گذاشته شود؟!
وی در ادامه تصریح کرد: وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو ، انجمن متخصصین غدد درون ریز ، انجمن دیابت ایران و بیمهها باید در جلسهای مشترک با توجه به امکانات موجود در کشور برنامهریزیهایی انجام دهند تا بیماران دچار مشکلات متعددی نشوند.
رجب درباره کافی بودن واردات 600 هزار انسولین قلمی گفت: این مقدار ممکن است کافی نباشد اما بدون شک برطرف کننده نیاز بیمارانی خواهد بود که به ناچار باید فقط از همین نوع انسولین هستند.
رئیس انجمن دیابت ایران یکی از مشکلات عمده موجود در زمینه بیماران دیابتی را عدم آموزش دانست و خاطرنشان کرد: بسیاری از بیماران دیابتی که انسولین تزریق میکنند، بدکنترل هستند به رغم اینکه داروهای متعددی استفاده میکنند اما قندخونشان کنترل نیست، به عبارت دیگر هزینههای مصرف شده آنان ، بیهوده محسوب میشود!
وی همچنین افزود: امروزه بیماران دیابتی جهت تزریق انسولین باید تحت آموزش قرار گیرند. در پاسخ به برخی از همکاران که مطرح کردهاند انسولینی موجود نیست که بیماران بخواهند نحوه تزریق آن را آموزش ببینند، سوالی مطرح میشود مبنی بر اینکه آیا 50 سال پیش در جهان انسولینهای باکیفیت فعلی وجود داشته است؟ خیر ! بنابراین دیابتیهایی که بیش از 50 سال است با دیابت زندگی کرده و فعال و شاداب به زندگی خود ادامه میدهند ضمن اینکه ( تعدادشان نیز کم نیست) چگونه پیش رفتهاند و قندخون خود را کنترل میکردهاند ؟ اغلب متخصصان معتقدند این افراد با اصول درمان صحیح دیابت اعم از (آموزش ، کنترل روزانه متابولیسم ، حمایت های روانشناختی و اجتماعی، تغذیه صحیح ، فعالیت جسمی و دارودرمانی) آشنا بودهاند.
رجب درباره اظهارات موجود مبنی بر پیشرفت علم و تاکید بر استفاده بیماران از انسولین قلمی تصریح کرد: درحال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان، بیماران مبتلا به دیابت از انسولینهای انسانی نیز استفاده میکنند. اینکه گفته میشود باتوجه به پیشرفت علم همه بیماران باید از انسولین آنالوگ استفاده کنند ناشی از عدم آگاهی است! نتایج تحقیقات وکارآزماییهای کشورهای صاحب نام، در زمینه دیابت نشان میدهد که در زمینه کیفیت کنترل قندخون، انسولین انسانی با انسولین آنالوگ تفاوتی ندارد.
رئیس انجمن دیابت ایران درباره کیفیت انسولین قلمی تولید داخل (بازالین) گفت: هر دارویی که از سوی وزارت بهداشت به لیست درمانی وارد میشود ممکن است در ابتدا با مخالفتهایی رو بهرو شود؛ در چنین شرایطی لازم است عرضهکنندگان دارو، نتایج تحقیقات خود را به متخصصان مربوطه اعلام کنند که داروی تازه تولید شده با داروهای موجود تفاوتی ندارد.
وی در ادامه عنوان کرد : بیمار مبتلا به دیابتی که با مصرف داروی همیشگی خود (انسولین) در شرایط مطلوب قندخون خود را تحت کنترل دارد آیا لازم است به بهانه (جدید بودن) انسولین خود را تغییر دهد؟ بیماران دیابتی که سالهاست با نوعی از انسولین توانستهاند، قندخون خود را بهخوبی کنترل کند چه ضرورتی دارد نوع انسولین تغییر کند ؟ آیا استفاده از هر داروی جدیدی که به تازگی وارد بازار میشود، برای همه لازم الاجراست؟
رئیس انجمن دیابت ایران با اشاره به ضرورت آموزش به بیماران و دسترسی متخصصان به آموزش، اظهار کرد: درحال حاضر ما در زمینه ابزار و وسایلی که یک فرد مبتلا به دیابت جهت کنترل قندخون نیاز دارد نیز با کمبودهایی مواجه هستیم. امروزه نوار تست قندخون محدود و قیمت بالایی دارد و تحت پوشش بیمه نیز قرار ندارد، درحالی که نوار تست قندخون یکی از مهمترین ابزار کنترل روزانه قندخون به شمار میرود اما متاسفانه مورد بیتوجهی واقع شده و همه فقط بر کمبودهای دارویی متمرکز هستند.