ترغیب بیمار به مصرف داروهای تولید داخل با ایجاد کمبود برندهای خارجی ناصحیح است

سالم‌خبر: ایجاد گرایش به مصرف داروهای برند ایرانی و تولید داخل با کمبود و نایاب‌شدن برند تجاری و تحت لیسانس روند صحیحی در کشور نیست، زیرا سبب ایجاد آشفتگی در بیماران و پزشکان می‌شود ضمن اینکه عدم پاسخگویی نیز در این‌باره  آزاردهنده است.

بابک زمانی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران و دبیر انجمن متخصصان مغز و اعصاب ایران درباره داروهای مصرفی بیماران مبتلا به بیماری‌های مغز و اعصاب گفت: باتوجه به شغل‌ام سالهاست با بیمارانی سروکار دارم که داروهایی خاص را طی سالیان طولانی مصرف می‌کنند؛ برخی بیماران داروهای مادوپار، تگرتول، دپاکین را باید مادام‌العمر باید مصرف کنند. این داروها با زندگی خانواده‌ی بیماران عجین است به همین دلیل نیز این داروها جزئی از زندگی و مطالبات زندگی آنان محسوب می‌شود پس تغییر یک باره‌ی نوع دارو به هر دلیلی نمی تواند توجیهی منطقی داشته باشد.
 
وی در ادامه بیان کرد: به عنوان مثال یک بیمار سالهاست داروی دپاکین کرونو تحت لیسانس شرکت سانوفی را مصرف می‌کند اما بنا به دلایلی این دارو نایاب شده و در هیچ کجای کشور یافت نمی‌شود و داروخانه‌ها داروی رهاکین را به جای دپاکین به مردم تحویل می‌دهند یا بیمار سالیانی است که داروی تگرتول را مصرف می کند اما با نایاب شده آن داروی تگاتارت به بیماران تحویل داده می‌شود که ظاهرا اراده و علاقه‌ محسوسی وجود دارد که این دارو جایگزین نوع خارجی آن در کشور شود. اما این بیمار است که عوارض این تصمیم گیری‌ها را تجربه می‌کند.
 
زمانی درباره کیفیت داروهای ایرانی و خارجی تصریح کرد: اوایل انقلاب دو مسئله داروهای برند یا ژنریک مورد بحث بود و قرار بر این بود که داروهای ژنریک با کیفیت خوب در کشور تولید شوند درحالی که داروهای جدیدی که تولید می‌شوند ژنریک محسوب نمی‌شوند و برند هستند ضمن اینکه بحثی که مطرح است اینست که باید مشخص و محاسبه شود که داروهای مشابه تولید داخلی به چه میزان و چند درصد ایرانی بوده و تولید داخلی بودن آن چقدر صحت دارد. بدین معنی که امکانات تولید آنها به چه میزان ایرانی و ملی هستند؟
 
دبیر انجمن متخصصان مغز و اعصاب با بیان اینکه رقابت در عرصه پزشکی بسیار مهم است، مطرح کرد: وقتی داروی دپاکین در هیچ داروخانه‌ای یافت نمی‌شود بیمار مجبور می‌شود که داروی رهاکین را تهیه کند و به نوعی محکوم به مصرف نوع مشابه آن می‌شود. هرچند تاکید نیز می‌شود که اثربخشی این داروها با یکدیگر مساوی‌اند اما احساس نگرانی برای بیماران را نمی توان کتمان کرد و این خود تهدیدی برای آنان محسوب می شود.
 
وی همچنین افزود: این امکان در کشور وجود دارد که شباهت شیمیایی یک دارو سنجیده و سپس دارو تولید شود؛ هرچند این قانون وجود داشته باشد اما در بسیاری از کشورها زمانی که یک داروی جدید با فرمول قدیمی تولید می‌شود باید مطالعات میدانی نیز صورت گیرد و قانون نیز باید اجازه این کار را صادر کند. بارها برای بیماران این سوال پیش آمده که در صورت عدم دسترسی به دپاکین آیا می‌توانند رهاکین را تهیه و مصرف کنند، آیا نباید برای یافتن پاسخ این سوالات تحقیقاتی بر روی بیماران و داروها صورت گیرد و مشخص کند که این دو دارو اثربخشی برابر دارند یا ندارند!  در برابر این سوال آیا ما باید پاسخ دهیم که این دو‌ دارو اثربخشی یکسانی دارند؟
 
وی با انتقاد از کیفیت داروهای ایرانی اظهار کرد: بارها اتفاق افتاده است؛ در برخی مواقع بیماری داروی برند خارجی مصرف می‌کرده و بنا به دلایلی داروی برند ایرانی را مصرف کند متاسفانه بیمار دچار تشنج شده است. این اظهارات فقط مشاهدات یک پزشک نیست و همه همکاران این موضوع را مشاهده و تایید کرده‌اند.
 
زمانی در ادامه مطرح کرد: پزشکان فعال در حوزه پارکینسون اعلام کرده‌اند نوراستور داروی مادوپار نیست و بیماران نیز این تفاوت را احساس کرده‌اند ممکن است بیماری که پارکینسون خفیف دارد این تفاوت را احساس نکند اما بیماری که دوز بالایی از داروی مادوپار را مصرف می‌کند این تفاوت را متوجه خواهد شد.

دبیر انجمن متخصصان مغز و اعصاب در ادامه گفت: ایجاد گرایش به مصرف داروهای برند ایرانی و تولید داخل با کمبود و نایاب‌شدن برند تجاری و تحت لیسانس روند صحیحی در کشور نیست، زیرا سبب ایجاد آشفتگی در بیماران و پزشکان می‌شود ضمن اینکه عدم پاسخگویی نیز در این‌باره  آزاردهنده است.