برای مقابله با اپیدمی بعدی کرونا آماده شویم

وی همچنین تصریح کرده است که در بخش عمده اروپا، آسیای شرقی و آمریکای شمالی اوج همه‌گیری به احتمال زیاد تا پایان این ماه تمام می‌شود. خیلی‌ها امیدوارند طی چند هفته آینده شرایط به وضعیت ماه دسامبر بازخواهد گشت. متاسفانه چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.
 
بیل گیتس همچنین آورده است که من معتقدم بشریت این همه‌گیری را شکست خواهد داد، اما تنها وقتی که اکثریت مردم واکسینه شوند. تا آن زمان زندگی به شرایط عادی بازنخواهد گشت. حتی اگر دولت‌ها دستورات محافظتی را لغو کنند و کسب‌وکارها دوباره کار خود را از سر گیرند، انسان‌ها به صورت طبیعی به پرهیز از قرار گرفتن در معرض بیماری تمایل نشان خواهند داد. فرودگاه‌ها جمعیت کمی خواهند داشت. بازی‌های ورزشی اساساً در استادیوم‌های خالی برگزار می‌شود. و اقتصاد جهانی شاهد رکود می‌شود زیرا تقاضا پایین باقی می‌ماند و مردم محافظه‌کارانه خرج خواهند کرد.
 
مشروح این مقاله در پی می آید: همزمان با کند شدن همه‌گیری در کشورهای توسعه‌یافته، بیماری در کشورهای در حال توسعه رشد سریع‌تری پیدا می‌کند. با وجود این، تجربه آنها دشوارتر خواهد بود. در کشورهای فقیرتر که مشاغل کمتری قابلیت دورکاری دارند، فاصله‌گیری اجتماعی نیز پاسخگو نخواهد بود. ویروس به سرعت گسترش پیدا می‌کند و نظام‌های درمانی نمی‌توانند به تمام مبتلایان رسیدگی کنند. بیماری کووید-19 شهرهایی نظیر نیویورک را تحت تاثیر قرار داد، اما داده‌ها نشان می‌دهند فقط تخت‌های یک بیمارستان منهتن از تخت‌های اکثر کشورهای آفریقایی بیشتر است. میلیون‌ها نفر ممکن است جان خود را از دست بدهند.
 
کشورهای ثروتمند مثلاً می‌توانند با ممانعت از ارائه کالاهای حیاتی به بالاترین قیمت پیشنهادی، به کشورهای فقیر کمک کنند. اما مردمی که در مکان‌های ثروتمند و فقیر زندگی می‌کنند تنها زمانی به طور یکسان در امان خواهند بود که راه‌حلی پزشکی برای این ویروس پیدا شود و آن راه‌حل واکسن است.
 
محققان حوزه پزشکی طی یک سال آینده جزو مهم‌ترین افراد دنیا خواهند شد. آنها خوشبختانه، حتی پیش از این همه‌گیری، در حال رسیدن به پیشرفت‌های بزرگی در حوزه واکسن‌شناسی بودند. واکسن‌های متداول با ورود ویروس مرده یا ضعیف به بدن شما می‌آموزند چگونه شکل پاتوژن را تشخیص دهند. اما شکل جدیدی از ایمن‌سازی نیز وجود دارد که به صرف زمان برای رشد حجم انبوهی از پاتوژن‌ها نیاز چندانی ندارد. این واکسن‌های mRNA از کد ژنتیکی استفاده می‌کنند تا به سلول‌های شما دستورالعمل لازم برای غلبه بر واکنش ایمنی را بدهند. آنها احتمالاً سریع‌تر از واکسن‌های رایج تولید خواهند شد.
 
من امیدوارم تا نیمه 2021، تاسیسات آزمایشگاهی در سراسر دنیا موفق به تولید واکسن ‌شوند. در این صورت به یک موفقیت تاریخی دست خواهیم یافت: سریع‌ترین تلاش انسان از تشخیص یک بیماری جدید تا ایمن‌سازی در برابر آن.
 
به جز این پیشرفت در ساخت واکسن، 2 پیشرفت عظیم دیگر از این همه‌گیری حاصل می‌شود: نخست در زمینه تشخیص بیماری خواهد بود؛ دفعه بعدی که یک ویروس جدید ظاهر شود، مردم احتمالاً می‌توانند در خانه، مانند تست بارداری، آن را آزمایش کنند. البته به جای ادرار روی کیت تشخیص، از مخاط بینی استفاده خواهند کرد. محققان می‌توانند چنین کیت تشخیصی را تنها چند ماه پس از تشخیص یک بیماری جدید آماده کنند.
 
دومین پیشرفت عظیم در زمینه داروهای ضدویروسی خواهد بود. این داروها جزو بخش کمتر توسعه‌یافته علوم هستند. ما در حوزه ویروس‌ها به اندازه ساخت داروهای ضدباکتریایی پیشرفت نکرده‌ایم. اما این وضعیت تغییر خواهد کرد. محققان کتابخانه‌های بزرگ و متنوعی از ضدویروس‌ها را خواهند ساخت که از طریق آن می‌توانند به سرعت درمان‌های موثری برای ویروس‌های جدید کشف کنند.
 
این سه تکنولوژی ما را توانا می‌کند تا با مداخله زودهنگام و زمانی که تعداد مبتلایان هنوز اندک است برای همه‌گیری بعدی آماده شویم. از سوی دیگر، تحقیقات فعلی ما را در مبارزه با بیماری‌های عفونی موجود نیز یاری خواهد کرد (دانشمندان مدت‌ها بود گمان می‌کردند تولید واکسن‌های mRNA ممکن است به تولید واکسن‌ سرطان بینجامد. اگرچه تا شیوع بیماری کووید-19، تحقیقات چندانی برای تولید انبوه و مقرون به صرفه چنین داروهایی انجام نشده بود).
 
ما نه فقط در خود علم، بلکه در توانایی‌هایمان برای سود رساندن به مردم با علم نیز پیشرفت خواهیم کرد. به گمان من، ما طی سال‌های پس از 2021، مانند سال‌های پس از 1945، درس‌هایی خواهیم آموخت. بعد از جنگ جهانی دوم، رهبران جهان نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل را برای پیشگیری از جنگ‌های بیشتر تاسیس کردند. پس از کووید-19، رهبران دنیا نهادهایی را برای پیشگیری از همه‌گیری بعدی تاسیس خواهند کرد.
 
این نهادها ترکیبی از سازمان‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی خواهند بود. من پیش‌بینی می‌کنم این نهادها همان‌طور که نیروهای نظامی در بازی‌های جنگی شرکت می‌کنند، در «بازی میکروب‌ها» مشارکت خواهند کرد. هنگامی که ویروس جدید بعدی از خفاش‌ها یا پرندگان به انسان‌ها منتقل شود، این سازمان‌ها ما را از قبل آماده کرده‌اند. آنها همچنین ما را برای مقابله با بازیگران بدی آماده می‌کنند که در آزمایشگاه خانگی بیماری‌های عفونی تولید کرده‌اند و قصد استفاده تسلیحاتی از آن را دارند. جهان با تمرین برای یک بیماری همه‌گیر خودش را در مقابل بیوتروریسم نیز آماده خواهد کرد.
  
امیدوارم کشورهای ثروتمند، کشورهای فقیر را نیز در این آماده‌سازی‌ها مشارکت دهند، خصوصاً با تخصیص کمک‌های بیشتر برای ساخت سیستم‌های درمانی. حتی افرادی که فقط به منافع خود می‌اندیشند- یا دولت‌های انزواگرا- تاکنون باید با این موضوع موافق شده باشند. این همه‌گیری به ما نشان داد ویروس‌ها از قوانین مرزها تبعیت نمی‌کنند و چه بخواهیم چه نخواهیم، همه ما به لحاظ بیولوژیک و به واسطه شبکه‌ای از آلودگی‌های میکروسکوپی به همدیگر متصلیم. اگر یک ویروس جدید در کشور فقیری ظاهر شود، ما از پزشکان می‌خواهیم در اسرع وقت توانایی تشخیص و مهار آن را داشته باشند.
 
هیچ‌کدام از این موارد گریزناپذیر نیست. تاریخ مسیر مشخصی را دنبال نمی‌کند. مردم انتخاب می‌کنند از کدام جهت عبور کنند و ممکن است مسیر اشتباه را برگزینند. سال‌های پس از 2021 شاید شبیه سال‌های پس از 1945 باشد. اما بهترین قیاس برای وضعیت امروز شاید 10 نوامبر 1942 باشد که بریتانیا نخستین پیروزی خود را در جنگ  به دست آورد و وینستون چرچیل طی یک سخنرانی گفت: «این پایان نیست. این حتی آغاز یک پایان نیست. اما شاید پایانی برای آغاز باشد.»