هشدار سازمان جهانی بهداشت WHO: کمبود مونجارو و اوزمپیک نبرد با چاقی را کند نکند
تاریخ انتشار :
چهارشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۰:۰۵
کد مطلب : ۲۰۳۳۶
به گزارش سالمخبر به نقل از گاردین، این سازمان اعلام کرد که در شرایط کنونی، تنها یکدهم از جمعیت بزرگسالانی که واجد شرایط دریافت این داروها هستند، به آنها دسترسی دارند؛ شکافی که میتواند پیامدهای سنگینی برای سلامت عمومی در دهه آینده ایجاد کند.
به گفته WHO، اثربخشی ثابتشده داروهای GLP-1 در کاهش وزن، درمان چاقی را وارد فصل تازهای کرده است؛ فصلی که نگاه سنتی به چاقی را از یک «مشکل سبک زندگی» به یک بیماری مزمن، پیچیده و قابل درمان تغییر میدهد. این داروها در مطالعات متعدد نشان
اما با وجود چنین ظرفیت عظیمی، WHO میگوید در حال حاضر ظرفیت تولید جهانی تنها میتواند حداکثر ۱۰۰ میلیون نفر را پوشش دهد؛ این در حالی است که یک میلیارد نفر در جهان از چاقی رنج میبرند و میتوانند از این داروها بهرهمند شوند. پیشبینیها نشان میدهد تا سال ۲۰۳۰ تعداد افراد مبتلا به چاقی از یک میلیارد به دو میلیارد نفر میرسد و هزینههای ناشی از چاقی و بیماریهای مرتبط با آن در جهان به ۳ تریلیون دلار افزایش خواهد یافت.
WHO در بیانیه خود تصریح میکند که شرکتهای داروسازی باید قیمت این داروها را بهطور قابلتوجهی کاهش دهند
تدروس آدهانوم، دبیرکل WHO، در اینباره گفت: «در حالی که دارو بهتنهایی بحران جهانی چاقی را حل نمیکند، اما میتواند به میلیونها نفر برای غلبه بر چاقی و کاهش عوارض خطرناک آن کمک کند.»
این سازمان در مقالهای که در JAMA منتشر کرده، تأکید میکند که داروهای GLP-1 «فقط یک پیشرفت علمی نیستند؛ بلکه نشانه یک نقطه عطف» در درمان چاقی به شمار میروند. با این حال WHO هشدار میدهد که این داروها باید همراه با تغییرات تغذیهای، فعالیت بدنی و مشاوره رفتاری تجویز شوند و مصرف آنها برای زنان باردار ممنوع است.
کارشناسان میگویند سه مانع اصلی برای دسترسی جهانی به این داروها وجود دارد:
۱)
۲) ناتوانی بسیاری از نظامهای سلامت در ارائه صحیح این داروها،
۳) فقدان پوشش جهانی بیمهای و نظام مراقبت سلامت فراگیر.
بهگفته کاترین جنر از «ائتلاف سلامت چاقی» در بریتانیا، حتی در کشورهای توسعهیافته نیز دسترسی به دارو محدود و ناپایدار است. او هشدار داد: «این داروها بسیار قدرتمندند و میتوانند به مبتلایان چاقی مزمن کمک کنند، اما راهحل جادویی نیستند. بیشتر بیماران پس از قطع دارو دوباره وزن اضافه میکنند و نمیتوان دو سوم جمعیت را تا ابد با داروی لاغری مدیریت کرد.»
WHO در پایان تأکید میکند که داروهای GLP-1 باید بخشی از یک راهبرد جامع باشند و برای دسترسی عادلانه، لازم است سیستمهای سلامت، تولیدکنندگان و دولتها همکاری گستردهتری داشته باشند.
