دلجویی عجیب آقای نماینده! در شهری که پزشکش به قتل رسید

سالم‌خبر: در یاسوج پزشکی به قتل می‌رسد؛ پزشکی که مثل هزاران پزشک دیگر، شب و روزش را در خدمت مردم گذراند. جامعه پزشکی داغدار می‌شود، خانواده‌ای نابود می‌شود، شهر تکان می‌خورد. قاتل محاکمه و اعدام می‌شود؛ سرانجامی تلخ اما قانونی.

اما ماجرا همین‌جا تمام نمی‌شود. به شکل حیرت‌انگیزی در روایت‌هایی که این روزها دست‌به‌دست می‌شود، قاتل نه تنها تقبیح نمی‌شود، بلکه برخی او را قهرمان نامیده‌اند، از او تقدیر کرده‌ و با کف و سوت او را در روز اعدامش همراهی می‌کنند! و این حاکی از وارونگی تلخ ارزش‌هاست؛ زخم تازه‌ای بر جامعه‌ای که امنیت جان پزشکش را نتوانست حفظ کند.

و حالا خبر دیگری رسیده که نماینده مردم بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی برای دلجویی و همدردی به خانه قاتل دکتر مسعود داوودی رفته است. آن هم کسی که حتی در روزهای پس از حادثه، این جنایت هولناک را صریح و شفاف محکوم نکرده بود.

نمی دانیم آیا کسی از نماینده این سؤال ساده را کرد که آقای نماینده! این «همدردی» برای چیست؟ برای چه کسی؟ و برای کدام پیام به جامعه؟
آیا در قاموس سیاست امروز کشور، دفاع از قاتل رأی‌آورتر از دفاع از جان یک پزشک است؟
آیا موج‌سواری انتخاباتی تا این اندازه بی‌پایان و بی‌خط قرمز شده است؟
وقتی نماینده مردم، به جای ایستادن کنار خانواده قربانی، کنار خانواده قاتل می‌نشیند، پیام ناگواری به جامعه مخابره می‌شود:  جان پزشک ارزش ندارد؛ اما رأی قاتل و نزدیکانش شاید ارزش داشته باشد.

در شهری که پزشکش در محل کارش جان داده، در جامعه‌ای که هنوز ترس در چشمان سفیدپوشانش موج می‌زند، این حرکت تنها یک چیز را نشان می‌دهد: فروپاشی معیارهای اخلاقی در سیاست. این یادداشت نه سیاسی است و نه جناحی؛ فریاد یک شهر است.

شهری که پزشکش را از دست داد؛ قاتلش را اعدام کرد؛ اما انگار قهرمان واقعی از نظر برخی همان کسی است که ماشه را کشید.
آقای نماینده!
موج‌سواری انتخاباتی تا کجا؟
و ارزش جان انسان تا کی؟