آثار ریوی فیبروز در ۶۷ درصد از مبتلایان شدید کووید حتی پس از سه سال پابرجاست
تاریخ انتشار :
شنبه ۲۸ تير ۱۴۰۴ ساعت ۱۳:۴۵
کد مطلب : ۱۹۲۶۹
سالمخبر: نتایج یک مطالعه طولی در نیویورک نشان میدهد که آسیبهای ریوی شبیه فیبروز در بیش از دو سوم از بازماندگان کووید-۱۹ شدید حتی پس از گذشت سه سال از ابتلا همچنان مشاهده میشود. این یافتهها نگرانیها در مورد پیامدهای بلندمدت کووید-۱۹ بر سلامت ریوی را افزایش دادهاند.
به گزارش سالمخبر به نقل از Annals of the American Thoracic Society، این مطالعه توسط دکتر اسکارت مورفی و تیمی از مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا انجام شده و شامل ۱۰۲ بیمار (میانگین سنی ۶۰ سال، ۵۴درصد مرد، ۶۱درصد غیرسفیدپوست) است که بین مارس تا مه ۲۰۲۰ بهدلیل کووید شدید یا بحرانی در بیمارستان بستری و نیازمند اکسیژندرمانی بودند.
بر اساس اسکنهای CT با وضوح بالا، ۶۷درصد از این بیماران هنوز دچار ناهنجاریهای ریوی بودهاند؛ ۶۱درصد از آنها الگوهای شبیه به فیبروز، از جمله رِتیکولاسیون (94درصد) و برونشکتازی تراکشنی (74درصد) را نشان دادند. همچنین ۶۸درصد از بیماران بهطور همزمان هر دو ناهنجاری مذکور را داشتند.
از جمله عوامل موثر بر افزایش احتمال این آسیبهای پایدار میتوان به جنسیت مرد، شاخص توده بدنی پایین، طول کوتاه تلومرها، شدت بالاتر نارسایی اندامها، و مدتزمان طولانیتر تهویه مکانیکی اشاره کرد (P ≤ 0.01). جالب اینکه، نژاد سیاهپوست با کاهش احتمال ابتلا به این آسیبها همراه بود (P = 0.04).
بررسیهای عملکرد ریوی شامل ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، ظرفیت انتشار مونوکسید کربن (DLCO) و مسافت راهپیمایی ششدقیقهای (6MWD) انجام شد. اگرچه مقادیر FVC و DLCO طی زمان ثابت مانده بودند، تنها 6MWD با آسیبهای فیبروتیک همبستگی معنادار داشت.
محققان تأکید کردهاند که اگرچه شدت ناهنجاریها با گذشت زمان اندکی کاهش یافته، اما در هیچ موردی این آسیبها بهطور کامل برطرف نشدهاند.
نتایج این مطالعه بر اهمیت پیگیریهای بلندمدت بیماران کووید شدید، بهویژه برای ارزیابی برگشتپذیری یا ماندگاری آسیبهای فیبروتیک ریه، تأکید دارد.
به گزارش سالمخبر به نقل از Annals of the American Thoracic Society، این مطالعه توسط دکتر اسکارت مورفی و تیمی از مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا انجام شده و شامل
بر اساس اسکنهای CT با وضوح بالا، ۶۷درصد از این بیماران هنوز دچار ناهنجاریهای ریوی بودهاند؛ ۶۱درصد از آنها الگوهای شبیه به فیبروز، از جمله رِتیکولاسیون (94درصد) و برونشکتازی تراکشنی (74درصد) را نشان دادند. همچنین ۶۸درصد از بیماران بهطور همزمان هر دو ناهنجاری
از جمله عوامل موثر بر افزایش احتمال این آسیبهای پایدار میتوان به جنسیت مرد، شاخص توده بدنی پایین، طول کوتاه تلومرها، شدت بالاتر نارسایی اندامها، و مدتزمان طولانیتر تهویه مکانیکی اشاره کرد (P ≤ 0.01). جالب اینکه، نژاد سیاهپوست با کاهش احتمال ابتلا به این آسیبها همراه بود (P = 0.04).
بررسیهای عملکرد ریوی شامل ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، ظرفیت انتشار مونوکسید کربن (DLCO) و مسافت راهپیمایی ششدقیقهای
محققان تأکید کردهاند که اگرچه شدت ناهنجاریها با گذشت زمان اندکی کاهش یافته، اما در هیچ موردی این آسیبها بهطور کامل برطرف نشدهاند.
نتایج این مطالعه بر اهمیت پیگیریهای بلندمدت بیماران کووید شدید، بهویژه برای ارزیابی برگشتپذیری یا ماندگاری آسیبهای فیبروتیک ریه، تأکید دارد.