فریاد سهمخواهی در راهروهای سازمان غذا و دارو طنینانداز شد
یادداشت وارده
تاریخ انتشار :
شنبه ۲۳ فروردين ۱۳۹۹ ساعت ۱۶:۵۷
کد مطلب : ۶۵۷۲
سالمخبر: براساس شنیدهها؛ چند روز گذشته سهمخواهی برخی صاحبان صنایع مواد اولیه دارویی با وجود حمایت های خاص و ایجاد انحصار در این وانفسای تولید و واردات مواد اولیه دارویی به درگیریهایی با مسوولان سازمان غذا و دارو هم و نامه نگاری های تهدید آمیزکشیده شده است.
دیروز صدای پیشقراولان این سندیکا که پیش از این در وزارت بهداشت و درمان به عنوان مشاور و اعضای قرارگاه غذا و دارو در یکسال و اندی حضور بسیار فعالی در عرصههای تصمیم گیری صنعت دارو حتی خارج از حوزهی فعالیتی خود داشتند ، در راهروهای سازمان طنینانداز شده است. فریادهایی که با پاسخگویی مسوولان سازمان خاتمه نیافت و با نامه نگاری و طرح خواستههای بیشتر از مورد اختصاص ارز مواد اولیه وارداتی، برای وزارت بهداشت نیز تعیین تکلیف کرده و با عدم تمکین ارگان دولت و سازمان به این جو سازی ها و فشارهای منفعت طلبانه، تهدید ارجاع به ارگان های امنیتی و اطلاعاتی را کرده اند.
ضمن آنکه نامه حاوی دستور های خارج از عرف سندیکای صنایع تولید مواد اولیه علاوه بر نسبت دادن سوءمدیریت به مدیرکل دارویی سازمان غذا دارو بلافاصله در نامهی رییس دیده بان شفافیت و عدالت به سعید نمکی وزیر بهداشت و درمان نیز متبلور شده است. در این نامه با گلایه مندی از مدیرکل دارویی سازمان غذا و دارو نسبت به توزیع ارز جهت داروهای غیر ضروری و برای شرکت های خاص ادعا شده که نتیجهی این سوءمدیریت موجب کمبود شدید منابع ارزی به منظور تامین داروهای ضروری ، واکسن و مواد اولیه دارویی شده است.
یک نکته قابل توجه در این باره اینست که تقویم ارزی صنعت داروی کشور حکایت از آن دارد که تخصیص ارز به دارو از سوی دولت در سال 98 کمتر از سال قبل از آن بوده و بنابراین وزارت بهداشت ناچار به کاهش اختصاص این ارز به تمامی صنایع دارویی کشور شده است.
شاید این شرایط سخت و مشکلات ناشی از کمبودها در همه زمینههای اقتصادی موجب شود بهناچار وزارت بهداشت ارز برخی از داروها وارداتی مشابه تولید داخل و غیره را که با نرخ 4200 تومانی تامین می شدند با ارز نیمایی جایگزین کند.
اما آنچه در این روزها قابل مشاهده است سهم خواهی بیشتر برخی صنایع با ایجاد سیاست هیاهو و غوغا سالاری است که در برخی مواقع و در زمان مدیریت های سابق سازمان غذا و دارو گاه تاثیر گذار هم بوده است. صاحبان و تولید کنندگان مواد اولیه دارویی اگرچه در برخی عرصهها توانستهاند پاسخگوی بازار تولیدات دارویی داخل باشند اما آنچه متاسفانه مشاهده می شود طرح ادعاهای نامتعارف و سعی در تاثیرگذاری بر سیستم تصمیمگیری در وزارت بهداشت و درمان بوده است، چنانچه بسیاری از سیاستهای تخصیص ارز بر مبنای خواستهای این سندیکا و نزدیکانشان حتی به قیمت کمبود موجودی دارویی در سطح کلی کشور تمام شده است.
در حالیکه برخی تعهدات این صنعت با سعی برایجاد انحصار روی زمین مانده است اما این صنایع پا را فراتر گذاشته و در هر عرصه ای با نامه نگاری، صنایع دیگر در زمینه تامین دارو را مورد عنایت و تخطئه قرار می دهند.
خسارت خواسته های غیر معقول از جانب انحصارطلبی صاحبان این صنایع بگونه ای بوده است که در سال گذشته تمامی شرکت های خصوصی و داخلی تولید دارو ملزم شدند برخی ملزومات مورد نیاز خود از جمله پوکه های کپسول برای تولید داروهای کپسولی را فقط و فقط از این شرکت ها تامین کنند اما اتفاقی که افتاد نه تنها عدم ارائه به موقع این مواد اولیه در سطح داخل و ایجاد مشکلاتی در تولید و عرضهی به موقع دارو به بازار بود و در حال حاضر شرکت های تولید دارو را درپاسخ به تقاضای محصولات کپسولی ناتوان ساخته ودر نهایت موجودی این نوع دارو ها در کشور را درریسک قرار داده است .حال این نوع شرکت های مدعی نه تنها خود را ملزم به پاسخ به این کمبود ها نمی دانند بلکه به جای تمرکز برکارکرد صحیح صنعت مربوط به خود به سرکشی و پیشی گرفتن در تخطئه ی تولید کنندگان عرصه های دیگر دارویی کشور نیز همت می گمارند .
چنین سیاست هایی همواره در تامین موجودی دارویی کشور اختلال ایجاد کرده و همیشه صنایع خارج از این محدوده ی فکری سندیکای تولید مواد اولیه در عرصه تولید و واردات دارو را متاثر از خود کرده است.
در این روزگار مملو از کرونا و درد های بیماران و مردم ، به همراهی بیشتر و بالندگی فکر کنیم زیرا این زمان روزهای خوبی برای رقابت ناسالم و منفعت طلبی با ایجاد انحصار به ویژه در حوزه ی صنعت دارو نیست.
دیروز صدای پیشقراولان این سندیکا که پیش از این در وزارت بهداشت و درمان به عنوان مشاور و اعضای قرارگاه غذا و دارو در یکسال و اندی حضور بسیار فعالی در عرصههای تصمیم گیری صنعت دارو حتی خارج از حوزهی فعالیتی خود داشتند ، در راهروهای سازمان طنینانداز شده است. فریادهایی که با پاسخگویی مسوولان سازمان خاتمه نیافت و با نامه نگاری و طرح خواستههای بیشتر از مورد اختصاص ارز مواد اولیه وارداتی، برای وزارت بهداشت نیز تعیین تکلیف کرده و با عدم تمکین ارگان دولت و سازمان به این جو سازی ها و فشارهای منفعت طلبانه، تهدید ارجاع به ارگان های امنیتی و اطلاعاتی را کرده اند.
ضمن آنکه نامه حاوی دستور های خارج از عرف سندیکای صنایع تولید مواد اولیه علاوه بر نسبت دادن سوءمدیریت به مدیرکل دارویی سازمان غذا دارو بلافاصله در نامهی رییس دیده بان شفافیت و عدالت به سعید نمکی وزیر بهداشت و درمان نیز متبلور شده است. در این نامه با گلایه مندی از مدیرکل دارویی سازمان غذا و دارو نسبت به توزیع ارز جهت داروهای غیر ضروری و برای شرکت های خاص ادعا شده که نتیجهی این سوءمدیریت موجب کمبود شدید منابع ارزی به منظور تامین داروهای ضروری ، واکسن و مواد اولیه دارویی شده است.
یک نکته قابل توجه در این باره اینست که تقویم ارزی صنعت داروی کشور حکایت از آن دارد که تخصیص ارز به دارو از سوی دولت در سال 98 کمتر از سال قبل از آن بوده و بنابراین وزارت بهداشت ناچار به کاهش اختصاص این ارز به تمامی صنایع دارویی کشور شده است.
شاید این شرایط سخت و مشکلات ناشی از کمبودها در همه زمینههای اقتصادی موجب شود بهناچار وزارت بهداشت ارز برخی از داروها وارداتی مشابه تولید داخل و غیره را که با نرخ 4200 تومانی تامین می شدند با ارز نیمایی جایگزین کند.
اما آنچه در این روزها قابل مشاهده است سهم خواهی بیشتر برخی صنایع با ایجاد سیاست هیاهو و غوغا سالاری است که در برخی مواقع و در زمان مدیریت های سابق سازمان غذا و دارو گاه تاثیر گذار هم بوده است. صاحبان و تولید کنندگان مواد اولیه دارویی اگرچه در برخی عرصهها توانستهاند پاسخگوی بازار تولیدات دارویی داخل باشند اما آنچه متاسفانه مشاهده می شود طرح ادعاهای نامتعارف و سعی در تاثیرگذاری بر سیستم تصمیمگیری در وزارت بهداشت و درمان بوده است، چنانچه بسیاری از سیاستهای تخصیص ارز بر مبنای خواستهای این سندیکا و نزدیکانشان حتی به قیمت کمبود موجودی دارویی در سطح کلی کشور تمام شده است.
در حالیکه برخی تعهدات این صنعت با سعی برایجاد انحصار روی زمین مانده است اما این صنایع پا را فراتر گذاشته و در هر عرصه ای با نامه نگاری، صنایع دیگر در زمینه تامین دارو را مورد عنایت و تخطئه قرار می دهند.
خسارت خواسته های غیر معقول از جانب انحصارطلبی صاحبان این صنایع بگونه ای بوده است که در سال گذشته تمامی شرکت های خصوصی و داخلی تولید دارو ملزم شدند برخی ملزومات مورد نیاز خود از جمله پوکه های کپسول برای تولید داروهای کپسولی را فقط و فقط از این شرکت ها تامین کنند اما اتفاقی که افتاد نه تنها عدم ارائه به موقع این مواد اولیه در سطح داخل و ایجاد مشکلاتی در تولید و عرضهی به موقع دارو به بازار بود و در حال حاضر شرکت های تولید دارو را درپاسخ به تقاضای محصولات کپسولی ناتوان ساخته ودر نهایت موجودی این نوع دارو ها در کشور را درریسک قرار داده است .حال این نوع شرکت های مدعی نه تنها خود را ملزم به پاسخ به این کمبود ها نمی دانند بلکه به جای تمرکز برکارکرد صحیح صنعت مربوط به خود به سرکشی و پیشی گرفتن در تخطئه ی تولید کنندگان عرصه های دیگر دارویی کشور نیز همت می گمارند .
چنین سیاست هایی همواره در تامین موجودی دارویی کشور اختلال ایجاد کرده و همیشه صنایع خارج از این محدوده ی فکری سندیکای تولید مواد اولیه در عرصه تولید و واردات دارو را متاثر از خود کرده است.
در این روزگار مملو از کرونا و درد های بیماران و مردم ، به همراهی بیشتر و بالندگی فکر کنیم زیرا این زمان روزهای خوبی برای رقابت ناسالم و منفعت طلبی با ایجاد انحصار به ویژه در حوزه ی صنعت دارو نیست.