سالم خبر: رییس سازمان غذا و دارو چندی پیش در حالی اعلام کرد که پس از چند سال تثبت قیمت دارو به تازگی این نرخ10 تا 15 درصد افزایش یافته است که یکی از نمایندگان مجلس اظهارداشته است که مجلس با افزایش قیمت دارو مخالف است.

سالم خبر: رییس سازمان غذا و دارو چندی پیش در حالی اعلام کرد که پس از چند سال تثبت قیمت دارو به تازگی این نرخ10 تا 15 درصد افزایش یافته است که یکی از نمایندگان مجلس اظهارداشته است که مجلس با افزایش قیمت دارو مخالف است.

به گزارش سالم خبر اگرچه این نماینده مجلس نظر خود را به کل مجلس تعمیم داده است اما در بخشی از سخنان خود اظهارداشته است که اگر این افزایش قیمت با این استدلال که تولید دارو هزینه بر بوده و باید قیمت آن افزایش یابد، قابل قبول است.

ایران یکی از کشورهایی است که پایین ترین قیمت دارو در جهان را دارد و نحوه قیمت گذاری دارو همیشه یکی از مباحث مورد مناقشه درعرصه تولید و صنعت داروی کشوربوده است. اگرچه به گفته‌ی ناصر ریاحی، رییس اتحادیه واردکنندگان دارو و عضو شورای مشورتی قرارگاه سازمان غذا و دارو نظام قیمت گذاری دارو در کشور مانند سد مهمی در برابر توسعه نظام دارویی نقش آفرینی کرده است.

 ریاحی درگفت و گو با سالم خبردرباره لازمه حمایت از صنعت دارو در کشور اظهار داشت: همانگونه که یک کودک تا زمان رسیدن به بلوغ نیاز به حمایت دارد یک صنعت نوپا هم تا مدتی نیاز به حمایت دارد تا بتواند روی پای خود بایستد و نه تنها در بازارهای داخلی که حتی در بازارهای جهانی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد. این حمایت از صنایع نوپا می تواند از طریق تعرفه گذاری مناسب، معافيتهاى مالیاتی، کمک های بلاعوض برای تحقیق و توسعه و غیره باشد.

وی با بیان اینکه داروی تولیدی باید از کیفیت و قیمت مناسب برخوردار باشد تاکید کرد: اما برای رسیدن به کیفیت مطلوب جامعه لازم است در یک بازار رقابتی حضور داشته باشد تا آنها که تولیدات کم کیفیت تر عرضه می کنند از بازار حذف شوند. در این شرایط عرضه محصولات یک صنعت از جمله دارو به نقطه بهینه خود برسد. این مساله تنها در حوزه دارو نیست و پایه هر بازار و فعالیت اقتصادی است.

رییس اتحادیه واردکنندگان دارو همچنین افزود: ما در حال حاضر روش هایی را به عنوان حمایت از تولید داخل در پیش گرفته ایم که بارها و بارها غلط بودن آنها اثبات شده اند و نه تنها صنایع را ارتقا نداده بلکه موجب شده تا آنها در جا بزنند. البته ما از این اشتباهات ساختاری کم نداریم. مثلا نقدینگی 500 هزار میلیاردی تابستان 92 به حدود 1883 هزار میلیارد تومانی در سال 97 رسید. این حجم از نقدینگی که در سایه نرخ سود بانکی بالا و در نبود تغییرات ساختاری در نظام مالی، سریع تر از تولید اسمی در اقتصاد به راه افتاد، با تحت فشار قرار گرفتن نرخ ارز بیشتر تحریک شد و ناگهان سیل نقدینگی و جهش یکباره نرخ ارز تمام بازارهای مالی کشور را در هم بکوبد.

وی همچنین با انتقاد از تکرار آزمون و خطاهای سیاست های گذشته عنوان کرد: در حال حاضر تنها راه حمایت از صنعت ایجاد محدودیت های وارداتی در نظر گرفته شده است. اما آیا واقعا راه دیگری برای حمایت از صنعت نیست که نه بیماران از حق خود برای دسترسی به دارو محروم شوند و نه تولید زیر باز رقابت با داروهای وارداتی آسیب ببیند؟

ریاحی ادامه داد: در واقع تعارضات موجود در نظام سلامت ما مخل توسعه صنعت و بازار دارویی ایران است. برای مثال نظام قیمت گذاری دارو متاثر از چنین تعارضاتی است. در دنیا روش های متعددی برای قیمت گذاری دارو در جهان وجود دارد. اما ایران یکی از کشورهایی است که پایین ترین قیمت دارو در جهان را دارد و این نحوه قیمت گذاری سد مهمی در برابر توسعه نظام دارویی است. درچنین شرایطی شرکت ها باید برآورد کنند که با قیمت های موجود، سرمایه گذاری های بیشتر در این حوزه صرفه اقتصادی برای آنها در پی دارد یا نه.

رییس اتحادیه وارد کنندگان دارو در پاسخ به این سوال که نقطه بهینه ای بین تولید و واردات یک شرکت دارویی وجود دارد؟ گفت: در هیچ کجای دنیا حداقل در حوزه دارو نمی توان شرکت های دارویی را به دو دسته تولیدی یا وارداتی دسته بندی کرد. شرکت های بزرگ دنیا برای آنکه سبد محصولات خود و يا سبد محصولات یک انديكاسيون خاص خود را توسعه دهند تولید برخی محصولات را به شرکت های دیگری می سپارند؛ در واقع ممکن است اگر بخواهند خود آن را تولید کنند از نظر اقتصادی توجیه پذیر نباشد.

وی ادامه داد: مثلا در آلمان شرکت هایی همچون هملن اقدام به تولید قراردادی داروهاى تزريقى برای شرکت های دیگر می کنند یا مثلا شرکت آر پی شرر آلمانی عمده داروهاى شكل کپسول ژلاتینی شرکت های بزرگ دنیا را با سفارش تولید می کند و به قدری در این حوزه پیشرفته است و ظرفیت عظيمی برای خود ایجاد کرده که تقریبا تولید این محصولات برای آنها مجانی تمام می شود. این در حالیست که در کشور ما چند شرکت کپسول ژلاتینی تولید می کنند. این نوع شرکت هاى توليدكننده قراردادى عمدتا  محصولات خود را اصلا ثبت نمی کنند و وارد بازار نمی شوند و به نام سایر شرکت ها محصول تولید می کنند. در واقع می خواهم بگویم دانش تولید با دانش صادرات و بازاریابی و غیره چند مقوله جدا هستند.

ریاحی همچنین افزود: بنابراین نقطه بهینه آنجاست که شرکت ها تلاش کنند سبد محصولات خود را توسعه دهند و با تبعیت از منطق اقتصادی برروی داروهایی که تولید آنها صرفه اقتصادی ندارد بی جهت تمرکز نکنند و تنها بر روی تولیداتی که منطق اقتصادی و بازار تولید آنها را توجیه می کند متمرکز شوند.