سالم‌خبر: در هفته‌های اخیر، کمبود چندین داروی حیاتی مورد استفاده در درمان سرطان، بیماران و پزشکان را با نگرانی‌های جدی روبه‌رو کرده است. این داروها نقشی حیاتی در کنترل و مهار انواع سرطان دارند و وقفه در مصرف آن‌ها می‌تواند سلامت بیماران را در معرض خطر مستقیم قرار دهد. در برخی موارد، مانند داروی Goserelin که بیماران مبتلا به سرطان پروستان مردان و سرطان پستان زنان گزارش داده‌اند که به دلیل محدودیت واردات یا پوشش بیمه‌ای ناکافی آن، ناچار به تغییر ناگهانی برنامه درمانی خود شده‌اند.

سالم‌خبر: در هفته‌های اخیر، کمبود چندین داروی حیاتی مورد استفاده در درمان سرطان، بیماران و پزشکان را با نگرانی‌های جدی روبه‌رو کرده است. این داروها نقشی حیاتی در کنترل و مهار انواع سرطان دارند و وقفه در مصرف آن‌ها می‌تواند سلامت بیماران را در معرض خطر مستقیم قرار دهد. در برخی موارد، مانند داروی Goserelin که بیماران مبتلا به سرطان پروستان مردان و سرطان پستان زنان گزارش داده‌اند که به دلیل محدودیت واردات یا پوشش بیمه‌ای ناکافی آن، ناچار به تغییر ناگهانی برنامه درمانی خود شده‌اند.

کارشناسان بر این باورند که ریشه کمبود در حوزه داروهای انکولوژی، صرفاً به مشکلات ارزی یا وارداتی محدود نمی‌شود؛ بلکه سیاست‌های ناهماهنگ و یک‌جانبه در حوزه بیمه، قیمت‌گذاری و حمایت از تولید داخل نیز نقش قابل‌توجهی در تشدید این بحران دارد. در درمان سرطان، هر بیمار شرایط خاص خود را دارد و تصمیم درباره نوع دارو یا برند مصرفی باید صرفاً بر عهده پزشک معالج باشد، نه بر اساس دستورات یک‌جانبه.

در بسیاری از کشورها، نظام‌های بیمه‌ای تلاش می‌کنند پوششی متوازن برای تمام برندهای دارای تأییدیه کیفی و بالینی معتبر فراهم کنند یا میانگینی از قیمت را مبنای حمایت مالی قرار دهند. این مدل، امکان انتخاب آزادانه پزشک و بیمار را حفظ کرده و از ایجاد وقفه در درمان جلوگیری می‌کند. تجربه جهانی نشان داده که این سیاست‌ها نه تنها عدالت درمانی را تقویت می‌کند، بلکه امید به زندگی بیماران سرطانی را به شکل محسوسی افزایش می‌دهد.

در نهایت، تأمین مستمر داروهای ضدسرطان باید به‌عنوان اولویت مطلق سیاست دارویی کشور تلقی شود. حمایت از تولید داخل، به شرط برخورداری از کیفیت برابر، در این حوزه ارزشمند است اما نباید منجر به حذف برندهای معتبر خارجی یا محدود شدن حق انتخاب پزشک و بیمار شود. سلامت و تداوم درمان بیماران، فراتر از هر سیاست اقتصادی یا اداری، باید محور اصلی تصمیم‌گیری‌ها در نظام دارویی کشور باشد.