سالم‌خبر: براساس اعلام برخی مسوولان نظام سلامت، امسال هم مجوز واردات ۳.۵ میلیون دوز واکسن صادر شده و قرار است از روزهای پایانی مردادماه توزیع شود این در حالیست که سهم واکسن‌های آنفلوانزای تولید داخل برای توزیع تنها ۲۰۰ هزار دوز است.

سالم‌خبر: براساس اعلام رسمی، امسال هم مجوز واردات ۳.۵ میلیون دوز واکسن صادر شده و قرار است از روزهای پایانی مردادماه توزیع شود این در حالیست که سهم واکسن‌های آنفلوانزای تولید داخل از بازار برای توزیع تنها ۲۰۰ هزار دوز است.

به گزارش سالم‌خبر؛ از ابتدای دهه هشتاد زمزمه‌ی تولید داخل واکسن آنفلوانزا از سوی مسوولان شنیده شد و هر سال وعده‌ی سال بعد برای تولید انبوه و توزیع آن ادامه داشت تا به امروز؛ این واقعیت نشان می‌دهد که برخلاف وعده‌های مکرر مسئولان درباره «خودکفایی» در تولید واکسن آنفلوانزا، بخش عمده نیاز کشور همچنان از مسیر واردات تأمین می‌شود و هرگاه دل به تولید داخل بسته شده تنها دست بیمار از دسترسی به واکسن آنفلوانزا کوتاه مانده است.

اما نکته مهم اینکه در حوزه دارو نیز این مساله مصداق پیدا کرده کمااینکه سال‌هاست برخی تصمیم‌گیران با شعار حمایت از تولید داخل، بر طبل مخالفت با واردات کوفته‌اند؛ اما همان ظرفیت‌های داخلی که باید نیاز بازار را پاسخ دهند، یا محصولی به‌اندازه کافی تولید نکرده‌اند یا عرضه به موقع نداشته‌اند. نتیجه آن، چیزی جز بازاری متزلزل و نارضایتی عمومی نبوده است.

علی جعفریان، مشاور عالی و جانشین وزیر بهداشت و درمان در اظهارات اخیر خود با بیان اینکه تولید واکسن داخلی آنفلوآنزا یک نکته مهم و ضروری است، گفت: مهم آن است که تولید واکسن آنفلوآنزا را به نتیجه برسانیم اما در این زمینه هنوز به جایگاهی که می‌بایست دست‌یابیم، نرسیده‌ایم. من بر این باور هستم که راهکار و راه‌حل اساسی برای حل مشکلات و چالش‌های واکسن آنفلوآنزا این است که تولید واکسن را به جایگاه واقعی برسانیم.

پرسش کلیدی در این باره اما اینجاست که چرا پس از سال‌ها اعلام توانمندی در تولید برخی داروها به ویژه واکسن‌ها هنوز این مهم دست نداده و همچنان وابستگی به واردات وجود دارد؟ آیا زیرساخت‌ها آماده نشده‌اند یا شعار «تولید داخل» صرفاً ابزاری برای به رخ کشیدن دستاوردهای دست‌نیافتنی از سوی مسوولان دولت‌های قبل بوده است.

اگرچه تقویت تولید داخلی اقدامی راهبردی است، اما این مسیر نیازمند شفافیت، سرمایه‌گذاری پایدار و فناوری روز است، نه صرفاً شعار. هنگامی که سیاست‌گذاری‌ها میان مخالفت با واردات و ناتوانی در تولید گرفتار می‌شوند، قربانی نهایی بیمار است.