سالمخبر: یک عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروی انسانی ایران گفت: علت اصلی بسته بودن فهرست دارویی کشور ضعف بیمهها و مدیریت ناقص سازمانهای بیمهگر در این امر است. همانطور که سازمانهای بیمهگر در مورد قیمت گذاری به صنایع دارویی کشور فشار میآورند، روی بسته بودن فهرست دارویی نیز تاثیر دارند.
مرتضی خیرآبادی در گفتوگو با سالمخبر در مورد بستن بودن فهرست دارویی کشور و اثرات آن اظهار داشت: دارویی کشور در سطح منطقه بینظیر است. در کشورهای اطراف یا کارخانجات داروسازی وجود ندارد یا در حد انگشت شمار است. این صنعت بیشترین رشد را بعد از انقلاب بین همه صنایع کشور دارد و یک صنعت استراتژیک برای درمان بیمار است.
وی افزود: از سوی دیگر تعداد تربیت پزشکان نسبت به قبل از انقلاب افزایش پیدا کرده و اخیرا نیز افزایش جدیدی رخ داده است. این پزشکان هر روز با علم و کتابهای جدید وارد جامعه میشوند. بر خلاف دیگر صنایع در صنایع حوزه سلامت، کتابهای مربوطه حداکثر هر دو سال یک بار تجدید چاپ میشوند. بنابراین تحقیقات مربوط به توسعه داروها در کتابهای جدید منتشر میشود و داروهایی که عوارض و مقادیر مصرف کمتری دارند در سطح جهانی تولید میشوند. جامعهای را که هفته گذشته ۲۰۰ هزارمین کارت نظام پزشکی در آن صادر شد نمیتوان با جامعه پنج سال پیش مقایسه کرد. امروز برای درمان همان بیماریها داروهای جدیدی مورد نیاز است.
عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروی انسانی ایران گفت: از آنجا که فهرست دارویی کشور بسته است، شرکتها به تولید داروهای قدیمی اقدام میکنند. مثلا ۳۰ کارخانه یک داروی مسکن را تولید میکنند چون مسکن جدیدتری در فهرست نیست. بنابراین شرکتها برای فروش محصولات خود مجبور به دادن آفر هستند.
وی اضافه کرد: موضوع دیگر ارزبری داروها است. زمانی که کرونا در کشور شیوع پیدا کرد. برای داروی رمدیسویر در اروپا باید ۲۳۵ یورو و در آسیا حدود ۸۵ یورو باید پرداخت میکردیم. اما همین دارو در کشور با قیمت ۱۵ یورو تولید شد. اگر شرکتهای دارویی ما در آن زمان تولید رمدیسیور نداشتند معلوم نبود کرونا در کشور چه وضعیتی پیدا میکرد. اگر ما آن زمان میخواستیم دارو را وارد کنیم به مشکلات زیادی برخورد میکردیم. پاسخ اولین مکاتبه ما لیست انتظار ۴ ماهه برای یک سوم نیاز ما بود. همین دارو در کشور با ۱۵ یورو در مقیاس میلیونی تولید شد. این موضوع نمونه بارز باز شدن فهرست دارویی کشور است.
خیرآبادی تصریح کرد: در مورد بقیه داروهای جدید نیز اینگونه است. اگر اجازه تولید داده شود بیمار میتواند مسیر درمان را بسیار راحتتر و ارزانتر بگذرانند. مثلا در مورد یک داروی خاص سرطان پروستات داروهای جدید هر سه ماه یکبار مصرف میشوند، یعنی بیمار به جای آنکه هفتهای یک بار درد بکشد هر سه ماه یک بار این درد را متحمل میشود.
وی افزود: قطعا تکنولوژی صنایع دارویی ما در حدی است که میتوانند داروهای جدید تولید کنند. برخی داروها را میتوان با همان دستگاههای قدیمی تولید کرد. در مورد داروهایی که نیاز به دستگاه جدید دارند دولت باید کمک کند. حدود یک سوم از کارخانجات ما بسیار جدید هستند و میتوانند این کار را انجام دهند.
عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروی انسانی ایران بیان کرد: علت اصلی بسته بودن فهرست دارویی کشور ضعف بیمهها و مدیریت ناقص سازمانهای بیمهگر در این امر است. همانطور که سازمانهای بیمهگر در مورد قیمت گذاری به صنایع دارویی کشور فشار میآورند، روی بسته بودن فهرست دارویی نیز تاثیر دارند. سازمانهای بیمهگر هیچگونه تلاشی برای افزایش بودجه خود از دولت انجام نمیدهند. مبالغ دریافتی این سازمانها در چند سال گذشته از دولت، فاجعه بوده است. بودجه سازمانهای بیمهگر متناسب با دیگر ارگانها افزایش نداشته است که مقصر آن هم همین سازمانها هستند. اگر نمیتوانید پول بگیرید چرا مدیرعامل بیمه میشوید؟
وی در پاسخ به سوالی درباره تاثیر این موضوع بر صادرات داروی کشور گفت: مشکل اصلی در صادرات داروهای جدید، عدم امکان بررسی آزمایشگاهی صحت مطلوب آنها است. داروهای جدید را نمیتوان در کشورهایی که امکان آزمایش آنها وجود ندارد ثبت کرد مگر اینکه مجوز مصرف در داخل کشور داشته باشد. صحت دارو را با اجازه مصرف داخل کشور میسنجند. در ۱۳ کشور آسیای میانه ۲۰ کارخانه مناسب دارو وجود ندارد در عراق و افغانستان هم که هیچ کارخانه دارویی وجود ندارد اما در ایران ۴۰۰ کارخانه تولید دارو، مواد اولیه و بستهبندی داریم. چرا نتوانیم از این ظرفیت استفاده کنیم؟ بهترین وسیله ورود به هر کشوری دارو است.
وی در پایان خاطرنشان ساخت: در فهرست دارویی کشور حدود ۱۴۵۰ قلم دارو وجود دارد. اگر ۵ درصد این میزان فهرست باز شود، مشکلات کارخانجات و صادرات دارو حل میشود.