سالم‌خبر: افت تولید دارو در اروپا، هم‌زمان با انتقال سرمایه و خطوط تولید به آمریکا و آسیا، نگرانی‌ها درباره تضعیف حاکمیت سلامت و وابستگی فزاینده این قاره به واردات دارویی را به‌طور جدی افزایش داده است.

سالم‌خبر: افت تولید دارو در اروپا، هم‌زمان با انتقال سرمایه و خطوط تولید به آمریکا و آسیا، نگرانی‌ها درباره تضعیف حاکمیت سلامت و وابستگی فزاینده این قاره به واردات دارویی را به‌طور جدی افزایش داده است.

به گزارش سالم‌خبر به نقل از لوموند؛ در این میان رشد شتابان چین و هند در زنجیره تأمین دارو و هم‌زمان، فشارهای فزاینده دولت امریکا برای بازگرداندن تولیدات دارویی به خاک آمریکا، روند صنعت‌زدایی دارویی در اروپا را وارد مرحله‌ای تازه کرده است.

دولت ترامپ با تهدید به اعمال تعرفه‌های سنگین بر محصولات دارویی وارداتی، شرکت‌های بزرگ داروسازی را به انتقال سرمایه و خطوط تولید به آمریکا سوق داده است. این سیاست که با هدف تقویت «حاکمیت سلامت» آمریکا دنبال می‌شود، به‌سرعت واکنش صنعت را در پی داشته است.

بر اساس اعلام انجمن صنعت داروسازی آمریکا (PhRMA)، از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری جدید از سوی شرکت‌های دارویی برای توسعه تولید در آمریکا اعلام شده است؛ رقمی که هرچند بخشی از آن هنوز در حد وعده باقی مانده، اما پیام روشنی برای اروپا دارد.

کارشناسان معتقدند جذابیت بازار آمریکا، عامل اصلی این جابه‌جایی سرمایه‌هاست. ایالات متحده به‌تنهایی بیش از نیمی از فروش جهانی صنعت دارو را به خود اختصاص می‌دهد؛ سهمی که بیش از دو برابر کل فروش دارویی در اروپا برآورد می‌شود. همین وزن اقتصادی، شرکت‌های داروسازی را ناگزیر کرده است تا برای حفظ جایگاه خود در بازار آمریکا، در برابر فشارهای سیاسی و تجاری واشنگتن عقب‌نشینی کنند.

این تحولات در شرایطی رخ می‌دهد که اروپا از اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی با روند تدریجی تعطیلی یا انتقال واحدهای تولیدی دارو مواجه بوده است؛ روندی که اکنون، تحت فشار رقابت جهانی و سیاست‌های حمایت‌گرایانه آمریکا، شتاب گرفته است. نگرانی اصلی سیاست‌گذاران اروپایی آن است که تداوم این مسیر، نه‌تنها به تضعیف اشتغال و توان صنعتی قاره منجر شود، بلکه آخرین نشانه‌های «استقلال و امنیت دارویی اروپا» را نیز از میان ببرد.

افتتاح واحدهای جدید تولید دارو در آمریکا و در مقابل، کاهش سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های اروپایی، این پرسش را پررنگ‌تر کرده است: آیا اروپا در حال از دست دادن کنترل خود بر یکی از راهبردی‌ترین صنایع مرتبط با سلامت عمومی است؟