سالم‌خبر: وقتی ارتباط بانک‌های ایران و بانک‌های جهانی قطع است نمی‌توان به انتقال ارز چندان امیدوار بود، بنابراین بیشتر به انتقال غذا و دارو بابت ارزهای خود نزد سایر کشور‌ها از طریق کانال مالی اینستکس امیدواریم.
سید کمیل طیبی، اقتصاددان با بیان این مطلب، افزود: دریافت منابع مالی به صورت دلار یا واردات کالا‌های اساسی مثل دارو و تجهیزات پزشکی و اقلام اساسی مورد نیاز تولید و مواد غذایی و معیشتی مردم هر کدام تاثیر گذاری متفاوتی درعرصه اقتصاد به جا می‌گذارند. به هر حال با توجه به اینکه ما در زمینه بانکی تحریم هستیم و نمی‌توانیم ارزهای خود را به راحتی وصول کنیم، ضمن اینکه هر بانکی که از تحریم‌های آمریکا عدول کند، جریمه می‌شود، لذا دراین موضوع به شدت تحت فشار هستیم و به سرعت و به راحتی نمی‌توانیم منابع ارزی خود را آزاد کرده و برگردانیم.
وی همچنین گفت: تحریم‌ها جریان ورود سرمایه و یک سری از کالا‌های صنعتی و مورد نیاز تولید که بسیار واجب است را مسدود کرده است. هنگامی که ارتباط ی بانک‌های ایران با بانک‌های جهانی قطع است نمی‌توان به انتقال ارز چندان امیدوار بود، بنابراین در حال حاضر بیشتر باید به ارتباط و انتقال دارو و غذا بابت ارزهای خود نزد سایر کشور‌ها از طریق کانال مالی اینستکس امیدوار باشیم.
طیبی ادامه داد: احتمال واردات مواد غذایی و کالا و داروی پزشکی بیشتر از دریافت ارزهای نفتی ایران است. اگر جمهوری اسلامی ایران تحریم بانکی نبود، قطعا نقل و انتقال ارز به سهولت انجام می‌شد و تزریق ارز به کشور بسیاری از مسائل و مشکلاتی که به واسطه کمبود و نبود ارز ایجاد شده را از بین می‌برد.
وی همچنین با بیان اینکه واردات کالا‌های مورد نیاز مردم به هر حال روی عرضه کالا اثر گذار است و می‌تواند منجر به کاهش قیمت برخی کالا‌ها شود، بیان کرد: اما چون فرآیند واردات مواد غذایی و سایر کالا‌ها طولانی و عموما زمان‌بر است، یعنی پروسه انتقال کالا نسبت به پروسه انتقال منابع ارزی بیشتر و طولانی‌تر است، آزادی عمل ما در انتخاب کالا‌های مورد نیازمان هم محدود است و فقط قادر به انتخاب و واردات یک سری کالا‌های خاص و دارو هستیم لذا واردات یک پروسه زمان بر است و به سرعت روی روند قیمت‌ها و اقتصاد کشور تاثیر مثبت نمی‌گذارد، بنابراین همین که مشمول زمان می‌شود، نمی‌تواند نیاز‌های همه بازار را تامین کند.
