۰
عباس کبریایی‌زاده نائب رییس هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در همایش قاچاق دارو:

مدیران ما باید از روش‌های ناکارآمد دست بردارند

قاچاق موجود در جامعه امروز ما طغیانی علیه دیده نشدن نیازهاست پس باید نگاهمان را تغییر دهیم
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۰۲
کد مطلب : ۶۰۵۰
مدیران ما باید از روش‌های ناکارآمد دست بردارند
سالم‌خبر: قاچاق جزئی از یک حلقه زنجیره‌ی تامین ناکارامد است.اگر سیاستگذاران، زنجیره‌ی تامین ناکارآمدی تعریف کنند که جوابگوی نیاز مردم نباشد باید منتظر بود که این نیاز و تقاضا از منابع غیررسمی پاسخ داده شود.

عباس کبریایی‌زاده عضو هیات علمی دانشکده داروسازی دانشگاه تهران و نایب رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی در همایش قاچاق دارو با بیان این مطلب در پاسخ به اینکه نیاز چگونه موجب ایجاد قاچاق دارو می شود گفت: بحث قاچاق از جمله دارو ریشه در سیاست‌ها و ساختارهای اجتماعی و اقتصادی معیوب دارد و نمی‌توان آنها را از هم جدا کرد.

وی همچنین افزود: در زنجیره‌ی تامین اگر سیاست‌گذار محدودیت‌هایی را به هر دلیل قائل شود یا جامعه در شرایطی قرار بگیرد که نیازهای عقلایی آن به سمت نیازهای غیر عقلایی جریان پیدا کند یا از سوی دیگر هرچه جامعه فقیر‌تر و بیکاری در آن زیادتر شود، بهره‌وری و امید به آینده وجود نداشته باشد و ... طبیعتاً زنجیره تامین قاچاق ناخودآگاه ایجاد خواهد شد.
 
کبریایی‌زاده ادامه داد: در حال حاضر بالاترین نرخ نوآوری در حوزه های علوم، تولید کالا و ارائه خدمات، مربوط به حوزه آی تی و بعد علوم پزشکی است. درواقع با همین سرعتی که تکنولوژی گوشی‌های هوشمند و نرم‌افزارهای مورد استفاده ما تغییر می کنند و به نیازها در حوزه آی‌تی سمت‌و‌سوی جدیدی می‌دهند؛ با همین سرعت نیازها در حوزه علوم پزشکی نیز در حال تغییر هستند. اتفاقات بسیار پرشتاب به‌گونه‌ای در حال تغییر
است که ما گمان می کردیم در حدود سال ۲۰۳۵ بتوانیم به صورت هدفمند سلول های سرطانی را به‌طور جداگانه شناسایی کنیم و برای مثال  سرطان ریه یک بیمار را از بیمار دیگر کاملاً جدا کنیم؛ اما امروز و در سال ۲۰۲۰ این اتفاق در حال وقوع است.
 
این استاد دانشگاه تصریح کرد: در چنین شرایطی نیاز به تولید داروهای اختصاصی در هر حوزه احساس می‌شود. برای مثال شاید مجبور شویم شش داروی متفاوت برای بیماران مبتلا به سرطان ریه داشته باشیم. با‌این تفاسیر توسعه در حوزه کشف، تولید و حتی الگوی تحویل دارو هم با همان سرعت باید اتفاق بیافتد. از سوی دیگر در حال حاضر پروسه تشخیص و درمان تاحد زیادی همزمان شده است؛ درنتیجه در سال‌های نه چندان دور، الگوی نیاز به خدمات و کالاها بیشتر تغییر خواهد کرد.
 
وی افزود: درچنین شرایطی لزوماً ما نمی‌توانیم جامعه را از دسترسی به کالاها و خدمات نوینی که در دنیا خلق و کشف می شود محروم کنیم. بنابراین من فکر می‌کنم مدیران ما باید از روش‌های ناکارآمد دست بردارند.
 
کبریایی‌زاده با اشاره به بودجه سال ۹۹ گفت: در این بودجه ۴۲ میلیارد تومان بودجه سازمان مبارزه با قاچاق ارز و کالا و  ۳۳ میلیارد تومان بودجه سازمان غذا و دارو تعیین شده است. لازم است بدانیم بودجه یک کشور نشان می‌دهد نظام برنامه‌ای و تفکری سیاست‌مداران و سیاست‌گذاران چیست، چه برنامه‌ای برای سال بعد کشور دارند، چگونه هدف گذاری می کنند و چه سیاست‌هایی را قرار است دنبال کنند. ما باید به خودمان بیاییم و به این
درک برسیم که با این روش نمی توان جامعه را اداره کرد.
 
رییس سندیکای تولیدکنندگان مکمل های غذایی و رژیمی با اشاره به اینکه ما باید بپذیریم که کشوری هستیم با جغرافیای خاص و ۷ استان ما هم مرز با کشورهای دیگر هستند که اتفاقاً از فقیرترین استان‌های ما هم محسوب می‌شوند و بالاترین نرخ بیکاری در این استان هاست تصریح کرد: در این شرایط ما چگونه انتظار داشته باشیم جوانان این استان‌ها قاچاق نکنند؟ با این جغرافیا و هم مرزی با کشورهایی که عمدتاً بازار آزاد در آنها شکل گرفته، وقتی نیازی هست باید منتظر بمانیم که مبادله هم شکل بگیرد.
 
وی افزود: من در دوره‌ای که مدیرکل داروی سازمان غذا و دارو بودم زمانی به شکل ناشناس به بازار ناصر خسرو رفتم و با چند تن از قاچاقچیان ارتباط دوستانه برقرار کردم که البته کمی بعد‌تر آنها من را شناسایی کردند؛ اما حرف همه آنها این بود که ما بیمار نیستیم که قاچاق کنیم اما وقتی بیکار هستیم راهی جز این برای تامین معاش خود و خانواده‌مان نداریم. پس در یک جمله باید گفت شکل سیاست‌گذاری ما باید عوض شود. ما باید نگاهمان را تغییر دهیم. قاچاق موجود در جامعه امروز ما طغیانی علیه دیده نشدن نیازهاست.
 
کبریایی‌زاده ادامه داد: در کشورهای اروپایی میزان قاچاق دارو بسیار ناچیز است. البته گاه ممکن است بیماران یک کشور به دلیل قیمت پایین‌تر یک دارو به کشور همجوار سفر کنند زیرا معمولا شرکت های دارویی به تناسب اقتصاد و جمعیت هر کشور قیمت متفاوتی را برای عرضه دارو در کشورهای مختلف تعیین
می‌کنند. برای مثال ممکن است دارویی با یک برند خاص در اسپانیا ارزان‌تر از دانمارک یا انگلیس باشد و لذا یک بیمار انگلیسی یا دانمارکی برای تامین داروی خود به اسپانیا سفر کند. برای رفع این معضل هم در حال حاضر اتحادیه اروپا سعی می‌کند با متمرکز کردن شبکه‌های توزیع در تمام اتحادیه تا حد زیادی جلوی این موضوع را بگیرد.

وی تاکید کرد: اما این مساله با آنچه در کشور ما رخ می دهد متفاوت است. توزیع داروی قاچاق و تقلبی که در کشور ما اتفاق می‌افتد ازآنجا که از کیفیت و سلامت لازم برخوردار نیست، سلامت بیماران را تهدید می کند. درحال حاضر داروهای قاچاق از ترکیه، امارات، قبرس یا پاکستان وارد کشور می‌شوند اما باید بدانیم بازار این کشورها بازارهای امنی نیستند و مثلا ترکیه، امارات یا قبرس کشورهای بارانداز محسوب می‌شوند. بنابراین آنچه ما را تهدید می‌کند قاچاق دارویی است که می‌تواند سلامت جامعه را به شدت تحت تاثیر قرار دهد در حالی که یک انگلیسی می تواند داروی خود را از بازار فرانسه تامین کند و تهدیدی برای سلامتی‌اش هم وجود نداشته نباشد. درواقع دارویی که در کشور فرانسه توزیع شده از همان مسیرهای اصلی و معتبر و رسمی تامین شده و فقط ارزان‌تر است.

این عضو هیات علمی دانشگاه در پاسخ به اینکه شرکت های دولتی و شبه دولتی و مراکز ذی‌نفوذ چه نقشی در قاچاق می توانند داشته باشند، گفت: البته بنده در جایگاهی نیستم که در مورد شرکت‌های دولتی نظر بدهم. من نمی‌توانم بپذیرم کالاهای گران‌قیمت و لوکس موجود در مال‌ها
و مراکز خرید، لوکس همه از طریق کولبران قاچاق شده اند. درواقع دور از ذهن نیست که مقداری زیادی از این کالاها به صورت سیستماتیک، هدفمند و هماهنگ شده با صاحبان قدرتی وارد شده باشند که کمتر نظارت می‌شوند. اما در مورد دارو چون رگولیشن سختگیرانه در حوزه توزیع ورزش دارو در داروخانه ها وجود دارد توزیع سیستماتیک خیلی سریع لو می‌رود . اما آنچه در حوزه دارو بیشتر مفسده ایجاد می کند ارز ۴۲۰۰ تومانی است و جای تعجب دارد که چرا به‌رغم مخالفت اکثر اعضای کابینه و وزرا باز هم ادامه‌ دارد.

وی تصریح کرد: من در روزهای اخیر نگاهی به فهرست دارویی و لیست داروهای فوریتی وزارت بهداشت عربستان انداختم. با خود فکر کردم چرا باید یک داروی شیمی درمانی در کشور همجوار ایران در اختیار بیماران باشد ولی در ایران، بیماران ما برای دسترسی به آن دچار محدودیت و حتی محرومیت باشند؟
 
وی افزود: البته قابل درک است که سیاست‌هایی که در بحث تولید و واردات مطرح می‌شود به فراخور شرایط اقتصادی و اجتماعی و سیاسی کشور است. امروز یکی از مسوولین از من پرسید که شنیده‌ام تخصیص ارز دارو را قطع کرده‌اند؟ به ایشان عرض کردم بله؛ دلیل آن هم اینست که اعلام شده سهمیه ارز دارو تمام شده است. درواقع وقتی ناچار به سهمیه‌بندی هستیم، این سهمیه زمانی تمام می‌شود. در چنین شرایطی باید از سهمیه موجود بهترین استفاده را بکنیم؛ بنابراین به ناچار برخی داروها از زنجیره تامین رسمی حذف می‌شوند. سیاست‌گذار در این شرایط  مجبور است در نهایت با حمایت از
تولید داخلی نیازهای ارزی خود را مدیریت کند.
 
کبریایی‌زاده افزود: نکته دیگر این که علاوه بر بحث های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی اصولاً قاچاق یک عامل مخرب بزرگ است که عدم اعتماد به ساختارهای قانونی را رقم می‌زند. قاچاق جامعه را قانون‌گریز می کند و می‌تواند تهدید کننده جدی امنیت یک جامعه و حتی ابزار تروریسم باشد. نابینایی‌هایی که در اثر قاچاق نوعی داروی مب ایجاد شد نمونه‌ای از این مساله است. در دوره‌ای مدیریت عاملی خود بنده در داروسازی اسوه، مقدار وسیعی پلاویکس تقلبی در بازار توزیع شد که در کویته پاکستان تولید می‌شدند و به لحاظ فیزیکی دقیقاً مشابه پلاویکس اصل بود، با این تفاوت که قیمت ارزان‌تر داشت. آنالیزهای ما بر روی این دارو نشان داد که حتی به اندازه یک درصد ماده موثره داخل این داروها نبود و معلوم نیست چه بر سر بیمارانی آمد که این داروها را مصرف کرده بودند. پس امنیت جامعه و سلامت بیماران با این قبیل داروهای قاچاق به خطر می افتد.

وی توضیح داد: در یکی از ملاقات های ما با مسوولان کردستان عراق، یکی از آنها می‌گفت ما برخی داروها را از هیچ جای دیگر دنیا وارد نمی‌کنیم چون به اندازه‌ی کافی از ایران به این سوی مرزها قاچاق می‌شوند و با قیمت ارزان در اختیار مردم قرار می‌گیرند و این قاچاق سیستماتیک است. اما اینکه چه‌‌میزان از تقصیر این قضیه به گردن بخش خصوصی، دولتی یا بخش نیمه دولتی است حداقل بنده برآوردی در این زمینه ندارم که بتوانم بر‌روی آن اظهار نظر کنم.
 
کد مطلب : ۶۰۵۰
نام شما

آدرس ايميل شما