سازمان جهانی بهداشت، دلیل این موضوع را اینگونه توصیف می‌کند که این کشورها مجبور هستند که منابع بهداشتی محدود خود را در زمینه مبارزه با بیماری‌های عفونی و بهبود سلامت مادران و کودکان هزینه کنند در حالی که به خدمات بهداشتی برای پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان مجهز نیستند.

طبق این گزارش، در سال ۲۰۱۹ خدمات جامع درمانی سرطان در بیش از ۹۰ درصد کشورهای ثروتمند در نظام بهداشت عمومی این کشورها وجود دارد درحالیکه این رقم تنها ۱۵ درصد کشورهای فقیر را شامل می‌شود. رن مینگویی، معاون دبیرکل سازمان جهانی بهداشت در زمینه پوشش جهانی بهداشت (بیماری‌های واگیر و غیرواگیر) می‌گوید: این یک هشدار برای همه ما در مقابله با نابرابری‌های غیرقابل قبول بین خدمات درمان سرطان در کشورهای ثروتمند و فقیر است.

وی افزود: اگر افراد به خدمات مربوط به‌ مراقبت‌های اولیه دسترسی داشته باشند می‌توان سرطان را زود تشخیص داد، بیمار تحت درمان موثر قرار گیرد و درمان شود. سرطان نباید برای هرکسی در هر کجای دنیا حکم مرگ داشته باشد.
تدروس آدهانوم قبرسیوس، دبیرکل سازمان جهانی بهداشت نیز می‌گوید: «دست‌کم هفت میلیون زندگی در دهه‌های آینده نجات پیدا می‌کنند اگر مناسب‌ترین روش علمی براساس وضعیت هر کشور شناسایی شود که طبق بیمه خدمات درمانی همگانی و بسیج همکاری مشترک ذینفعان مختلف باشد.»  الیزابت وایدرپس، رئیس آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان می‌گوید که در ۵۰ سال گذشته پیشرفت‌های شگرفی در تحقیقات مربوط به پیشگیری و درمان سرطان مشاهده شده است.

وی اضافه می‌کند: مرگ‌های ناشی از سرطان کاهش یافته است. کشورهای ثروتمند برنامه‌های پیشگیرانه، تشخیص زودهنگام و غربالگری را اتخاذ کرده‌اند که همراه با درمان مناسب توانسته بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ حدود ۲۰ درصد در کاهش مرگ و میر زودهنگام نقش داشته باشد. این درحالی است که این آمار در کشورهای فقیر تنها با کاهش پنج درصدی روبرو شده است.