ادعا بس است!

سالم‌خبر: هنوز صدای محمد سعید الصحاف در گوش مردم عراق زنگ می‌زند. وزیر اطلاع‌رسانی و فرهنگ معروف و کذاب رژیم بعث عراق که تا آخرین لحظات پیش از سقوط بغداد، همچنان دم از پیروزی می‌زد و پیشروی ارتش امریکا را که تا پشت دروازه ی بغداد رسیده بودند را تکذیب می‌کرد. ادعاهای سعید الصحاف هم مردم عراق را گیج و سردرگم کرده بود و هم جماعت پیگیردر کشورهای مختلف جهان را انگشت به دهان که بالاخره کدامیک راست می‌گویند و کدامیک در توهمات خود غوطه‌ور است و کذب می‌گوید؟

این وزیر عراقی علاوه بر این دستی نیز در ادبیات داشته و با به کار بردن کلمات عجیب و غریب و جدید که مترجمان را نیز به خطا می‌انداخت حواس شنوندگان را به حاشیه و بیراهه می راند و آنچه همچنان در ابهام می ماند این بود که بالاخره واقعیت؛ آنچه بود که در بغداد و دیدگان اتفاق می افتاد یا وزیر خودبزرگ‌پندار و متوهم و پرگوی عراقی تجسم و ادعا می‌کرد ؟

از آن روزها؛ سال‌ها گذشته است و سعید الصحاف‌هایی در عرصه‌ی سیاست ظهور یافته و به تاریخ پیوسته‌اند. با سعید الصحاف‌های بسیاری روبه‌رو هستیم. چه درعرصه‌ی سیاست، چه در عرصه‌های بی‌ربط به سیاست و بحران زده‌ی کرونا.

حالِ امروز کرونازده‌یِ ایران حال خوبی نیست درشرایطی بسر می‌بریم که باز پیکی دیگر خیز برداشته و شهرها وضعیتی قرمز به خود می‌گیرند. هر روز ده ها زن و مرد در بستر بیماری، آن هم در شرایط عادی کرونایی که در آن بسر می‌بریم دست در دست عزیزانشان نفس کشیدن یادشان می‌رود و به سختی جان می‌کنند. مرگ سختی که اگرچه می گویند حق است اما حق آنان نیست.

پس از گذشت یک سال و اندی از انکار ورود ویروس کرونا به کشور، پشت سرگذاشتن چندین پیک و خیز و آمار بالای مرگ ومیر ناشی از کرونا در کشور و پس از خیز اعتراضات و خواسته ی مردم که تامین واکسن را از مسوولان نظام سلامت خواستند و آنها گفتند:" خوب شد گفتید!". امروز در نقطه ای ایستاده ایم که هر روز یک واکسن داخلی رونمایی می‌کنیم، به گفته ی سعید نمکی جزو شش کشور تولید کننده‌ی واکسن کرونا در جهان شده ایم، قرار است به امریکا واکسن صادر کنیم. قرار است به زودی مرکزی برای تنگ‌دستان دنیا شویم تا به ضعفای جهان واکسن کرونا بزنیم.

حال با همه‌ی این اوصاف اگر تنگدستی امروز درِ این خانه را برای واکسن به صدا درآورد، باید چه گفت؟ اینکه از تابستان سال گذشته تاکنون دست رد بر واردکنندگان واکسن زده‌ایم و خواستیم مستقل و کاملا دولتی عمل کنیم، هر روز یک رونمایی برای واکسن های تولید داخل نمایش دادیم و از این ماه به ماه دیگر واکسیناسیون را وعده داده و به تاخیر انداختیم. هرچه کاستی بود برگردن مردم و بی‌مبالاتی آنان انداخته و مدال هر موفقیتی را به سینه ی خود آویختیم و دست آخر نیزهرکه از ما نبود را پفیوز خواندیم .

و در نهایت با این همه ادعا و خودبزرگ‌بینی آمارها به ما بفهمانند که طی سه ماه اخیر تنها 1.5 درصد از جمعیت 80 میلیونی کشورمان واکسینه شده اند. و با احتساب تزریق دوز اول زیر 5 درصد از جمعیت کشور رنگ واکسن را به خود دیده اند وبا این روند لاک‌پشتی تا 200 ماه دیگر زمان خواهد برد تا همه ی جمعیت واجد شرایط کشور واکسینه شوند.

در حالی ادعای ایستادن ما در کنار 6 واکسن ساز جهان گوش فلک را کر کرده است که رتبه جهانی 145 امین کشور در واکسیناسیون را کسب کرده ایم. در حالی شب و روز رمز موفقیت‌هایمان در کنترل کرونا را باید برای امرای کشورهای دیگرتشریح کنیم که درست بغل گوش‌مان در ترکیه بیش از 47 میلیون دوز واکسن تزریق شده است و همه‌ی شهروندان بالای 18 سال این کشور می‌توانند در ایستگاه‌های راه آهن و حتی ترمینال‌ها هم واکسینه شوند.

مردم ما تاکنون با انواع ناملایمات و فشارهای اقتصادی در این روزهای کرونایی روزگار را سر کرده اند اما برآیند ادعاهای پوچ وگنده‌گویی‌های مسوولان نظام سلامت تبدیل به چنگ و خراشی شده است که این روزها بر روح و روان‌ آنان کشیده می‌شود.

وعده های بی سرانجام، امیدهای کاذب و ماه به ماه متغیر واکسیناسیون و دست آخرتحقیر و سرگردانی مردم به ویژه سالمندان نتیجه‌ی مدیریت ژنرال‌های کوتاه قامتی است که ذوق به نام خوردن افتخار تولید واکسن داخلی در دوره ی وزارتشان خواب ازچشمانشان می‌زداید اما پریشانی و تحقیر سالمندان یا رفتن جان از تن زنان و مردان که ولی نعمت می نامیم‌شان خم به ابروی وزیر نمی‌آورد.

تاریخ بی‌تعارف بی‌رحم است در ثبت کرده‌هایمان. اگرچه "این نیز بگذرد" اما روزی نشود که نام‌مان را در کنار سعید الصحاف کذاب بنویسند و قضاوت کنند.