سازمان غذا و دارو از رفتار پدر سالارانه با صنعت دارو دست بردارد

سالم خبر: اگر همین امروز درهای کشور به روی داروهای خارجی باز شود صنعت داروسازی ما حتی در مصرف داروهای معمولی مثل مسکن ها در پایین ترین قیمت ممکن هم قدرت رقابت نخواهد داشت و زمین خواهد خورد.

مهدی محمد زاده، رئیس انجمن علمی مدیریت اقتصاد و داروی ایران در گفت و گو با سالم خبر به بررسی تمایل مردم و برخی پزشکان به داروهای خارجی پرداخت و گفت: در این شرایط اگر داروهای خارجی تحت پوشش بیمه قرار بگیرند دیگر کسی حتی به سمت داروهای ایرانی نخواهد آمد.

وی افزود: ما ادعا نمی کنیم داروی ایرانی کیفیتی مشابه با کیفیت داروهای بهترین شرکت های داروسازی دنیا مانند فایزر را دارد اما به ضرس قاطع می توان ادعا کرد داروهای ما از داروهای هندی، ترکیه ای و کره ای بهتر است. با این حال نه در بازارهای خارجی که حتی در بازارهای داخلی هم توان رقابت نداریم و دلیل آن بی کیفیتی نیست بلکه عدم تسلط بر بازاریابی است.  

محمد زاده با ااشاره به اینکه شرکت های داروساز ایرانی هنوز در بازاریابی تولیدات خود منفعلانه عمل می کنند، بیان داشت : صنعت دارو در ایران تنها یک نقص دارد و آن نقص در بازاریابی و مارکتینگ است.

وی بازاریابی را یک جادو می داند و می گوید با بازاریابی می توان کاری کرد که مشتری در بسیاری مواقع کالای بد را بهتر از کالای خوب بداند و ذهن مخاطب را چنان تسخیر کرد که برای مصرف یک کالا از برند خاص اصرار داشته باشد و به آن وفادار بماند.

محمدزاده دلیل انفعال شرکت های داروساز را در عادت کردن این صنعت به وابستگی به دولت ها و هدایت شوندگی از سوی آنها می داند و
می گوید طی این سال ها همواره قیمت ها و سهمیه تولید را دولت مشخص می کرده است و او بوده که برای شرکت ها برنامه ریزی می کرده که کدام محصول را بساز، کی بساز، چقدر بساز و چطور بساز! حتی واردات ماده و صادرات دارو در دست دولت ها و یا تحت نظارت مستقیم آنها بوده است.

او می گوید اگر الان هم کمی فضا رقابتی شده تنها به علت افزایش تعداد شرکت های داروساز است که البته این نوع رقابت ارزش محور نیست؛ چراکه صرفا در مسائل مالی رقابت می شود و برای فروش بیشتر به مشتریان خود تخفیف و یا جایزه می دهند و این در حالیست که وقتی پزشکی پیشنهاد می‌کند فلان دارو را از برند فایزر تهیه کن به دلیل اعتباری است که آن برند ایجاد کرده است.

قیمت گذاری دولتی مانع صرف هزینه برای بازاریابی است

کشور ما کسی برند ایرانی را نمی شناسد. با توجه به صحبت های این استاد دانشگاه می توان چنین استنباط کرد که دردوره ای که دولت‌ها امکانات، بودجه و شرایط مالی خوبی داشتند، صنعت داروسازی و به طور کلی بخش خصوصی ترجیح داد به جای تلاش برای بازاریابی علمی و مدرن و درگیر کردن خودش با رقبای داخلی و خارجی، راه میانبری را در پیش بگیرد و با تکیه بر حمایت های دولت و نزدیک شدن به آن، زلف خود را به دولت گره زده و امکاناتی برای خود مهیا کند. نتیجه آنکه امروز نه تنها به دانش بازاریابی مجهز نیستند بلکه به گل نشستن دولت از نظر مالی آنها را چنان دچار مشکل کرده است که دیگر قدرت مالی برای این کار را هم نداشته باشند.

رئیس انجمن علمی مدیریت اقتصاد و داروی ایران، یکی از مشکلات امروز شرکت ها برای بازاریابی را در بنیه ضعیف مالی آنهامی داند و تاکید می کند شرکت‌های دارو ساز عمدتاً قدرت مالی بازاریابی ندارند چراکه قیمت گذاری دولتی در این صنعت به گونه ای است که اجازه نمی دهد شرکت ها برای بازاریابی هزینه صرف کنند. او می گوید به طور متوسط در دنیا ۲۱ درصد قیمت فروش دارو به بازاریابی تعلق دارد، یعنی از هزار میلیارد دلار مصرف دارویی مردم جهان در سال گذشته 210 میلیارد دلار از آن به بازاریابی اختصاص پیدا کرده است.

او دلیل این هزینه بسیار بالا را که چند برابر کل بودجه سالانه ایران است، در تخصصی و خاص بودن بازاریابی برای دارو می داند و اشاره می کند بازاریابی داروی بازاریابی عمومی نیست، چون نمی توان دارو را در تلویزیون و فضاهای عمومی تبلیغ کرد.